Fehmi Koru*
Sadece bir hafta evvel, G-20 doruğu için Bali’de bulunduğu sırada, G-20’nin tıpkı vakitte NATO üyesi olan ülkelerinin önderleri ABD liderinin davetiyle Yan bir toplantıya çağrılırken kendisinin dışarıda bırakılmasını, “Ben Kıymetli toplantılara katılırım” münasebetine bağlamıştı Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan…
Dün bir baktım, dünya kupası açılış merasimini izleyenler ortasında yer alıyor…
Gençliğinde yarı-profesyonel futbol oynadığı için dört yılda bir yapılan Kıymetli turnuvaya katılmasını hiç yadırgamadım.
Türk ulusal grubu kupa için yarışan 32 ülke grupları ortasında bulunmasa bile…
Bugün gazetelerde yer Meydan öteki futbolsever devlet liderleriyle orada görüştüğüne dair haberler ise beni biraz şaşırttı.
Mısır devlet lideri Abdülfettah el-Sisi ile el sıkışmış Cumhurbaşkanı Erdoğan…
Hayır, el sıkışmasını gerçek bulmadığım için değil şaşırmam, iki ülke ortasında on yıla yaklaşan soğukluğu ortadan kaldıracak her teşebbüsü Olumlu karşılamaya hazırım. Kıymetsiz yahut Tesadüf üzere görünen müsabakalardan iyi gelişmelerin de çıkabildiğini ise geçmişin birtakım tarihi olaylarından biliyorum.
Öyleyse?
Davet sahiplerinden Öbür kimlerin daha katılacağı soruşturulmuş ve el-Sisi’nin ismi öğrenilmiştir; bu türlü bir müsabakanın kaçınılmazlığı düşünülerek gitmeden Evvel ortamı yumuşatacak birkaç Laf söylenebilirdi.
Keşke o denli yapılsaydı.
İki önderin el sıkışmasını haberleştiren gazeteler, hiç değilse kimileri, on Yıl boyunca sarf edilmiş Fazla sayıda kırıcı açıklamayı hatırlatmadan duramamışlar.
Hiç kuşkusuz o sözlerle ilgili malumat Mısır tarafında vardır.
Türkiye’nin nihayet on yıla damga vuran Mısır’la ilgili siyaseti duygusal bir yere oturuyor. ‘Arap baharı’ ile iktidarları sarsılan başkanların yerlerini Türkiye’ye daha Olumlu bakan yenilerinin alacağı beklentisi buna yol açtı.
Hüsnü kutsal gitti ve yerine nitekim de beklenti istikametinde biri hem de seçilerek geldi: Muhammed Mursi…
Mursi’nin kısa mühlet sonra bir darbeyle devrilmesi Ankara’yı rahatsız etti.
Tepkiler yerindeydi, lakin çoka kaçıldı.
Sanıyorum bunda, Mursi’yi iktidara taşıyan Kamu hareketinin darbeyi hazmedemeyeceği hesabı rol oynadı.
Yanlış bir hesaptı bu.
Ortadoğu ve İslam Dünyası açısından merkezi değere sahip Mısır’la bozulan bağlantılar Türkiye’nin klâsik Hariç siyasetine olduğu kadar, Tayyip Erdoğan’ın izlediği şahsî çizgiye de uyumlu değildi.
Mısır’ı önemsememe ve dargınlığı sürdürmenin Türkiye’ye faturası ağır oldu.
Çok daha evvelce bir yolunu bulup bağları olağan bir tabana oturtmak gerekirdi.
Bunda hiç kuşkusuz Mısır idaresinin de en az Türk muhatapları kadar duygusal davranmalarının Aka rolü var. Kahire’nin de Türkiye’nin ehemmiyetini gerçek değerlendiremediği anlaşılıyor.
Abdülfettah el-Sisi de, muhakkak ki, kolay bir lider değil.
Son on yılı belirleyen bölgeye dönük en Kıymetli Hariç siyaset yanlışı, bugün ortaya çıkan Türkiye’nin öngöremediği yeni ittifakların oluşmasına yol açtı. Klâsik dostlar düşman, klasik düşmanlar da arkadaş haline geldi.
İki ülke ortasındaki soğukluk yalnız Hariç politikayı etkilemiyor, Türkiye’nin dışa açılmış endüstrici ve ticaret erbabı da alakaların bozulmasından ziyan görmekte.
Umarım, Mısır ile Türkiye, ortalarındaki soğukluğu gidermeyi başarır.
[Bir şahsî not: Soğukluğun karar sürdüğü şu nihayet on yıl, bizim Fazla evvelce kararlaştırdığımız Mısır’ı eşim ve gelebilecek çocuklarımla aile olarak ziyaret edip yakından tanıma niyetimizin gerçekleşmesini de engelledi. İki ülke insanlarının birbirlerini daha yakından tanımaları gerektiğine inanıyorum.]
Hıncal Uluç’un ardından
Aynı mesleği sürdürmemize, birtakım devirler tıpkı çatı altında -o muharrir ve yorumcu ben TV’de programcı olarak- bulunmamıza Karşın rastgele bir dostluk ilgimiz olmadı.
Türk medyasında daima yenilikten yana bir yazardı.
Öz yeğeninin –Prof. Ahmet Taner Kışlalı’nın- uğradığı suikast sonrasında genel geçer yaslı aile ferdi halini sergilemek yerine, gri beyin hücrelerini kullanarak, Önemli kuşkular beyan etmesi onu benim gözümde daha da değerli kılmıştı.
Sabah gazetesi Dinç alim ve Turgay Ciner devirleri sonrasında üç değişik idarenin eline geçtiğinde, o idarede Laf sahibi olanlar, her biri başka farklı, bana “Ne yapmalı, ne yapmamalıyız?” sorusunu yöneltmişlerdi. Üç Laf sahibi şahsa de, görüşmelerimizde, “Hıncal Uluç’u küstürmeyin” tavsiyesinde bulunmuştum.
Hastalığını atlatamamış ve vefat etmiş.
Allah’tan kendisine rahmet diliyorum.
*Bu yazma fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır
Yorum Yok