Sabah olsun da birilerine internetin neden yavaşladığını sorayım diye düşünürken gazetelerde birbirine benzeyen üç haberle karşılaştım.
Ekşi Sözlük’e erişim mahzuru getirilmiş… Birinci haber bu.
İkinci ve üçüncü haberler birer mahkeme kararıyla ilgili. Bir mahkeme, din alimi İhsan Eliaçık’ın Özellikle gençlerin İlgi gösterdiği “Yaşayan Kur’an-Türkçe Meal Tefsir” isimli Kur’an-ı Kerim’i açıklayıcı yapıtına basım yasağı ve yapıtın basılmış nüshalarını toplatma kararı vermiş. Bir Öbür olayda ise, bir TV kanalına RTÜK’ün verdiği üç gün kapatma cezasını yönetim mahkemesi oy birliği ile iptal etmişken, bir Öbür mahkeme iptal kararını 1 oya karşı 2 oyla geçersiz kılmış.
TV kanalına verilen ceza da Yine din konusunda. Bir Milletvekili kanaldaki bir programda Diyanet İşleri Başkanlığı ile ilgili görüş açıklamış; görüşü sakıncalı bulunduğu için kanal cezalandırılmış…
Oysa, milletvekillerinin, Meclis’e açıkladıkları görüşlerini her yerde tekrarlayabilmeleri için dokunulmazlıkları var.
Memleketimden beğenilen olmayan görünümler bunlar…
Türkiye yasaklar konusunda evvel eski sabıkalı bir ülkedir. Bir vakitler kimlerin hazırladığı bilinmez bir listede yer Meydan yabancı yapıtların ülkeye girişi engellenirdi. Rastgele bir sebeple gözaltına alınanların meskenlerinde sakıncalı kitap aranır, bulunan kimi kitaplar o şahıs için ‘suç kanıtı’ olarak gazeteler ve televizyonlarda teşhir edilirdi.
Her askeri vuruş sonrasında beşerler başlarına bir şey gelir telaşıyla kitaplıklarındaki ‘sakıncalı’ sayılabilecek yapıtları ya toprağa gömer ya da yakarlardı.
Solcular sol yapıtları, sağcılar sağ eserleri…
Maalesef bu türlü bir ülkeydi bir vakitler Türkiye…
SHP’li bir hükümette kültür bakanlığına getirilmiş Fikri Sağlar o vakte kadar ‘sakıncalı’ sayıldıkları için konutlarda bulundurulduğu görüldüğünde insanların mahpusa atılmalarına Sebep olan yapıtların de Kamu kütüphanelerine konulacağını açıkladığında, ülkenin önünde yeni bir Devre açıldığını düşünüp sevinmiştik.
AK Parti ‘yasakları yasaklayacağı’ vaadiyle iktidara gelebildi ve akabinde yapılan seçimlerde oylarını artırabildiyse, bu, aslında çekirdek takımıyla tıpkı frekansta bulunmayan insanlardan oy alabildiği içindir de.
Şimdi Yeniden Beyaz Parti iktidarda, lakin üstte sıraladığım çeşitten haberlerle karşılaşılabiliyor.
Ne oldu da bu türlü oldu?
Herhalde en Değerli sebep, bu Cin olayların gündeme gelebildiği nihayet birkaç Yıl içerisinde Beyaz Parti’nin iktidarı MHP ile paylaşıyor olmasıdır. MHP’nin Fikir özgürlüğü konusuna yaklaşımı klasik Beyaz Parti yaklaşımından farklıydı; iki partinin birlikteliği bu hususta Beyaz Parti’yi MHP’ye yaklaştırmakla sonuçlanmışa benziyor.
Bir öteki Sebep de, Fikir özgürlüğü konusunda hassasiyetleri olduğu bilinen isimlerin artık Beyaz Parti saflarında bulunmadıkları gerçeğidir. O Cin politikler ya trenden inmeye zorlandılar ya da gelişmeleri beğenmedikleri için kendiliklerinden Siyaset dışına çıktılar.
Vaktiyle tıpkı hassasiyete sahip oldukları izlenimi alınan kimileri yok mu Beyaz Parti’de bugün? Mevcut alışılmış, lakin onlar için iktidarın devamı her şeyin önünde.
Ekşi Sözlük’le bir ilgim, bağım hiç olmadı. Baktığım, bilgilendiğim bir site değil. Orada neler yazılır, ne Cin haber ve değerlendirmeler yapılır, bilgi sahibi değilim. Şahıslarla ilgili de oraya notlar düşüldüğünden haberdarım, muhtemelen benimle ilgili kızmamı gerektirecek bir şeyler de yazılmış olabilir; merak edip bakmadım bile.
Herkes her şeyi hakarete başvurmadan yazabilir. Hakaret, palavra ve tezvirat için mahkemeler Mevcut bu ülkede.
‘Erişim engeli’ beğenilen bir Tedbir değil. Türkiye’de basının durumuyla ilgili sağda-solda çıkan yazma ve değerlendirmelerde pek Fazla siteye erişim pürüzü uygulanmakta olduğu şaşılacak yükseklikte sayı da verilerek kesinlikle belirtiliyor.
O yazıları yabancı mecralarda okuyanların ülkemizle ilgili kanaatlerinin Olumlu olamayacağını söylememe gerek yoktur sanırım.
Daha evvelce ülkemizle ilgili Fikir özgürlüğü konusuna eğilen hiç güzele gitmeyecek başyazılarıyla karşılaştığım Amerikan Washington Post gazetesinin dünkü nüshasında, bir siteye erişim yasağı getirilmesini kınayan yeni bir başyazı okudum.
Kınanan ülke bu Defa Türkiye değildi. Kamboçya’ydı.
Geçen hafta -13 Şubat günü- ‘Demokrasinin Sesi’ (‘The Voice of Democracy’) isimli internet haber sitesini polisler basmış, yayın lisansı da iptal edilerek site erişme kapatılmış.
Uzun başyazıda 1985 yılından beri ülkede iktidar olan ve birkaç ay sonra yapılacak seçim öncesinde güç durumda bulunduğu hissi alınan başbakan Hun Sen’in farklı görüşlere tahammülsüzlüğü örneklerle anlatılıyor. diyar medyasının iktidarla içli dışlı bir kümenin eline geçtiğini de Birleşmiş Milletler ismine hazırlanan bir rapor vesilesiyle öğreniyoruz.
Pol Pot ve ismi anılınca akla gelen..
Ülkemizden yoldan çevireceğimiz 10 bireyden dokuzunun Kamboçya’nın nerede olduğunu bileceğinden kuşkuluyum. Amerika’da ise 10 şahıstan onu ülkenin ismiyle birinci Kez o başyazıda karşılaşmış olabilir.
Belki, Pol Pot isimli birinin 1963-1981 yılları ortasında iktidarı elinde tuttuğu devirde bir kasırga üzere Tüm görüş sahiplerini ortadan kaldırdığını işitmiş birileri varsa, onlar Kamboçya’nın ismini hatırlayabilir.
Tarih öylelerini unutturmuyor zira.
Kamboçya, o periyotta ve Fazla daha sonraları, iktidarı sırasında Pol Pot’un öldürttüğü bireyleri temsil eden birbiri üzerine yığılmış kafatasları fotoğraflarıyla bilindi.
İlgisiz kimseleri dahi, yalnızca gözlüklü oldukları için ‘entelektüel’ sayarak öldürttüğü söylenir Pol Pot’un.
Bir Kamboçya seyahatimde, Angkor kentindeki dev mabede gittiğimde, mabedin içerisinde kurşuna dizilen insanları hatırlatan kurşun izlerini görmüştüm.
Türkiye ile mukayese edilemesi düşünülmeyecek bir ülke orası.
Ancak sitelere erişim manileri, kitap toplatmalar, TV kanallarına verilen cezalar Laf konusu olduğunda, Üzücü niyetliler, Türkiye’yi onunla birebir kategoriye yerleştirebiliyorlar.
Bugün gazetelerde karşıma çıkan üç haber ülkem ismine içimi dağladı.
Korkarım, bir gün gelir de iktidar değişirse, yeni gelenler, açılan bu yolu şimdinin itibarlılarına karşı kullanmaya kalkarlar.
Demokratik ülkelerde iktidarlar anayasal çizgilerin dışına çıkmıyorlarsa, bunun bir sebebi de, bizde eskilerin ‘etme bulma dünyası’ diye isimlendirdikleri duruma düşme kaygısıdır.
Kamboçya demokratik bir ülke sayılmıyor aslında.
*Bu yazma fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Yorum Yok