Millet İttifakı Cumhurbaşkanı Adayı ve CHP genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu, Trabzon’da, “Bu hoş ülkede hepimiz huzur içinde yaşayabiliriz. Geçmişte hengameler ettik. Bu, şu manaya gelmesin; bizim hiçbir kusurumuz yok manasına gelmesin. Bizim de kusurumuz, kabahatimiz var. Ben bunu söylüyorum, zira kabahatini, kusurunu bilmek de bir fazilettir. Dayatma diye bir şey olmaz.” dedi.
Kılıçdaroğlu, Türkiye’nin 1971 yılında uygulamayı taahhüt ettiği Aile Dayanakları Sigortası’nın 52 yıldır yaşama geçirilmediğini belirterek, “52 yıldır bu kanun niçin çıkmıyor? Sebebini söyleyeyim; ‘Ben sana şunu vereceğim, sen bana oyunu ver’. Yoksulluğun istismarıdır bu. Yoksulluk, istismar edilecek bir Meydan değildir. Ne diyoruz? Sağ elin verdiğini, sol el görmeyecek. Aile Dayanakları Sigortası’nın ideolojisinde de bu yatar. Kimsenin fakirliği, fukaralığı afişe edilmeden toplumsal devlet o aileye sistemli muhakkak bir aylık bağlar ve Sorun biter. Yoksulluğun sömürülmediği, siyasete gereç edilmediği bir nizamı inşa etmek zorundayız. Bunu inşa etmezseniz olmaz” dedi.
Bugün Trabzon’da düzenlenen İftar Buluşması’nın akabinde vatandaşlara hitap eden Kılıçdaroğlu, şunları söyledi:
“Ramazan ayı, hepimizin oturup biraz düşünmesi gereken bir ay aslında. Ramazan ayı, tıpkı vakitte her birimizin kendi manevi dünyamızda bir vicdan sorgulaması yapması gereken bir ay. Ramazan ayı, manevi hislerimizin zenginleştiği bir ay, yoksula fukaraya bakıp da sanki onların da karnı doyuyor mu diye sorguladığımız bir ay. Ramazan ayı, tıpkı vakitte ettiğimiz duaların kabul olması için Aziz Yaratan’a dua ettiğimiz bir ay.
“Cumhurbaşkanı Yardımcısı Sayın İmamoğlu ile Bir arada geldik”
Ramazan ayında Trabzon’da bulunmaktan nihayet derece memnunum. Cumhurbaşkanı Yardımcısı Sayın İmamoğlu ile Birlikte geldik. İstanbul’u yönetiyor, omuzlarında Önemli bir yük Mevcut fakat göreceksiniz, hepimiz şahidi olacağız; Sayın İmamoğlu, Tüm bu yükleri kaldıracak kapasitede ve birikimde.
“Aklımızı güzellikten yana kullandığımızda Tüm sıkıntıları aşarız”
Yüce Yaratan, kitabında der ki ‘Aklınızı kullanmıyor musunuz?’ Büyük Yaratan’ın bize verdiği en Değerli hazine akıldır. Aklın kullanıldığı yerde pek Fazla gelişmeye imza atabiliriz. Aklın kullanıldığı yerde adalet, rahmet, üretim, dostluk, kucaklaşma olur. Aklımızı uygunluktan yana kullandığımızda Tüm meseleleri aşarız. Bir Anadolu ozanı vardır, şöyle der; ‘Cehennem dediğin / kısım, odun yoktur / herkes ateşini buradan götürür’. Gerçek mu? Hakikat. Bize, ‘Cehennemde kazanlar var, orada zebaniler var’; uzun uzun anlatılır fakat bir Anadolu ozanı bunu o kadar hoş iki dizeyle anlatmış ki ‘Cehennem dediğin / kol, odun yoktur / herkes ateşini buradan götürür’.
“Bir yerde adaletsizlik varsa daima Birlikte o adaletsizliğe karşı çıkacağız”
Bu dünyada haksızlık, adaletsizlik yapmazsanız, kul hakkı yemezseniz, insanlardan yana olursanız, Şanlı Yaratan’ın yarattığı kainata kötülük yapmazsanız, katliam yapmazsanız, Gereksiz yere ağaçları kesmezseniz, tabiatı tahrip etmezseniz sizin zati cehennemle bir ilgiliniz yok ki. Ulu Yaratan, sizi farklı bir yerde ağırlayacaktır. Bu çerçevede bakmamız lazım. eşitlik hissini büyütmemiz lazım. eşitlik hissini büyütmediğimiz andan itibaren Sorun yaşayama başlarız. Zira kainat, eşitlik üzerine inşa edilmiştir. Devletin dini adalettir. Adaleti sağladığınız andan itibaren geniş kitlelerle huzur içinde yaşamayı öğrenirsiniz. Bilirisiniz ki bir yerde adaletsizlik varsa daima Bir arada o adaletsizliğe karşı çıkacağız. O nedenle sevgili peygamberimiz, ‘Haksızlık karşısında susan, Lal şeytandır’ demiş. Haksızlığı kim yaparsa karşı çıkacağız, kim yaparsa. Benim üzere düşünemeyen birisine de haksızlık yapıldığında, ‘Bu gerçek değildir’ dememiz lazım, ‘Burada bir haksızlık vardır’ dememiz lazım.
“Evlatlarımız geleceği Yurt dışında arıyorsa her birimizin oturup düşünmesi lazım”
Haksızlığı bize seslendiren ise yüreğimizdeki vicdandır. Birtakım felsefeciler, vicdanı, ‘Allah’ın yüreğimizdeki sesi’ diye tanımlarlar. Zira ‘Bu kadar da olmaz’ dediğiniz andan itibaren bilin ki vicdanınız size bir şeyler söylüyor; ‘Burada bir haksızlık Mevcut ve bundan fazlası da olmaz’. Bizim, yeni bir sürece, yeni bir başlangıca gereksinimimiz var. Arbededen Irak bir başlangıca muhtaçlığımız var. Huzur içinde yaşamak istiyoruz. Büyümek, kalkınmak istiyoruz. Gencecik evlatlarımız, geleceklerini Yurt dışında değil, kendi ülkelerinde çalışarak, üreterek, kazanarak ve huzur için yaşayarak kendi ülkelerinde kalmalılar. Bizim evlatlarımız geleceği Yurt dışında arıyorsa her birimizin oturup düşünmesi lazım. Yalnızca benim değil, her Ebeveyn babanın oturup düşünmesi lazım, ‘Bu çocuklar geleceklerini neden Yurt dışında arıyorlar’ diye. Bu sorunun cevabını kendi vicdanımızda sorgulamalıyız. Ben, A partisi, B partisi diye bir şey söylemiyorum. ancak kendi vicdanımızda sorgulamalıyız.
“Biz üretiyoruz öbürleri kazanıyor, neden?”
Bu bölgenin iki stratejik eseri vardır; çay ve fındık. Çay ve fındık dışında burada kitlesel üretilecek bir Meydan yok, aslında o denli bir Tabiat da yok burada. Stratejik eserin bölge açısından ehemmiyetini bilmek ve bunun istikbal planlarının yapılması gerekiyor. Şayet burada monopolleşme olursa, fındık konusunda bir yabancı firma gelirse, bu tekelleşmeden Aka çıkarlar sağlarsa kimin alın teri kime veriliyor? Şayet fındığın dünyadaki kullanım alanı 140-150 milyar dolarlık bir ciroya ulaşıyorsa ve dünyada fındık üretiminde Türkiye bir numaraysa ve 1,5-2 milyar dolar elde ediyorsak oturup düşünmemiz lazım. Biz üretiyoruz, diğerleri kazanıyor. Neden?
“Rizeli, Trabzonlu niçin çay üretiyor ve bunun emeğini biz neden heder ediyoruz?”
Ne demişti Büyük Yaratan? ‘Aklınızı kullanmıyor musunuz?’ İnsanoğlu aklıyla devinim eder. Bizim dışımızdaki Tüm canlılar içgüdüleriyle devinim eder, fakat biz aklımızla devinim ederiz, Büyük Yaratan’ın bize verdiği en değerli hazineyle. Çay, Yeniden bu bölgenin stratejik eseridir. fakat Şayet kaçak çaya müsaade veriliyorsa ve bu çaylar Türkiye’nin her yerinde satılıyorsa o Vakit Rizeli, Trabzonlu niçin çay üretiyor ve bunun emeğini biz neden heder ediyoruz? Bunların düşünülmesi lazım. Buna Müsait siyasetlerin geliştirilmesi lazım. Fındık ağaçları yaşlanıyorsa gençleştirilmesi lazım. Gençleştirilen fındık ağacı demek, o ağacın bir mühlet meyve vermemesi, fındık vermemesi demektir. O Vakit ne yapacağız? O mühlet içerisinde toplumsal devlet harekete geçecek, fındık üreticisine dayanak olacak demektir. Toplumsal devlet budur. Toplumsal devlet, vatandaşının yanında olan devlettir, sağlıklı bir gelir dağılımını sağlayan devlet demektir, yoksulun fukaranın yanında olan devlet demektir.
“Yoksulluk, istismar edilecek bir Meydan değildir”
Size bir Örnek anlatacağım, tahminen duymadınız, şaşıracaksınız. 1971 yılında parlamentoda, Milletlerarası Çalışma Örgütü’nün 102 sayılı kontratı geçer, kabul edilir. Yıl 1971. ‘71 yılından itibaren biz, 9 sigorta kolunu uygulamayı Türkiye’de taahhüt etmişiz. Hasatlık, emeklik, yaşlılık, işsizlik, Amel kazası, Uğraş hastalığı… 9’uncu sigorta kolu, Aile Takviyeleri Sigortası. Yani hiçbir çocuğun yatağa aç girmeyeceği bir sigorta kısmı, ailelerin Temel gelire kavuşması için getirilen bir sigorta. Bunu taahhüt etmişiz, 1971. Hangi yıldayız? 2023. Kaç Yıl geçmiş? 52 yıl. Ne diyordu Büyük Yaratan; ‘Aklınızı kullanmıyor musunuz?’ 52 yıldır bu kanun niçin çıkmıyor? Sebebini söyleyeyim; ‘Ben sana şunu vereceğim, sen bana oyunu ver’. Yoksulluğun istismarıdır bu. Yoksulluk, istismar edilecek bir Meydan değildir. Ne diyoruz? Sağ elin verdiğini, sol el görmeyecek. Aile Takviyeleri Sigortası’nın ideolojisinde de bu yatar. Kimsenin fakirliği, fukaralığı afişe edilmeden toplumsal devlet o aileye sistemli aşikâr bir aylık bağlar ve Sorun biter.
“Geçmişte arbede etmiş olabiliriz ancak herkesin gerisinden Fatiha okumak üzere hoş bir geleneğimiz vardır”
Yoksulluğun sömürülmediği, siyasete materyal edilmediği bir tertibi inşa etmek zorundayız. Bunu inşa etmezseniz olmaz. Ölenlerimizi de hürmetle anmalıyız. Geçmişte hengame etmiş olabiliriz, tartışmalarımız olabilir lakin herkesin gerisinden Fatiha okumak üzere hoş bir geleneğimiz vardır. İmam sorar değil mi bize, helallik ister ve hepimiz helalliği veririz. Bu da bizim toplumumuzun bir ferasetidir. güç günlerde birlikte olmak, güç günlerde kucaklaşmak. Zelzelesi yaşadık, Türkiye’nin kalbi orada attı. Ben gittiğimde Sayın İmamoğlu Hatay’daydı, Mansur Yavaş Kahramanmaraş’taydı, her bir büyükşehir belediye liderimiz ayır bir yerdeydi ve oranın uyumunu yapıyordu. Hiç ayırmadık, ‘hangi partiden, nereden, nedir’ diye. Külfete düşen bizim vatandaşımız ve bizim başımızın üstünde yeri var, Tüm imkanlarımızı seferber etmek zorundaydık ve biz bunu da yaptık. Bugün merhum Alparslan Türkeş’in mevt yıldönümü, bu vesileyle onu da rahmetle anmış olalım, ona da hürmetlerimizi iletmiş olalım.
“Liyakat işi ehline vermek demektir”
Devleti yönetmek…Devlet akılla, bilgiyle, adaletle ve liyakatle yönetilir. Liyakat ne demektir? İşi ehline vermek demektir. İşi ehline verdiğiniz andan itibaren rahat eden yöneticidir, zira bilir ki bu işi en güzel o yapar. Beni çağırsanız, ‘Sen üniversiteyi bitirdin, 4 Yıl okumuşsun, bir de doktora yapmışsın, gel şu duvarı ör’ deseniz ben yapamam. Onu duvar ustası yapacaktır, zira bilir ki duvar ustası o duvarı en uygun formda ören kişidir. Benim alanım ne? Şayet doktorsam doktorluktur, mühendissem mühendisliktir. Her birimiz başka ayrı alanlarda liyakat sahibi oluruz, yani uzmanlık kazanırız. 21’inci yüzyılda kalkınmanın yeni bir tabiri vardır. Hangi devlet kalkınmıştır? Evvelce ‘kişi başına ulusal gelir’ denirdi, ‘okunan kitaplar, gazeteler’ denirdi. Artık 21’inci yüzyılda kalkınan devletin tarifi şu; Ufak detaylarda Amel kısmına giden devlet, gelişmiş devlettir.
“Devletin dini adalettir”
Eskiden tabip derdik… Ben hatırlıyorum, çocukluğumuzda kasabaya hekim gelirdir, tabip lakin sormazdık ne tabibi? Bugün soruyoruz. Her alanda tabip var. Bu, gelişmişliği gösterir, uzmanlığı ve liyakati gösterir. Taş yerinde ağırdır. Liyakat sahibi kişiyi oraya getirdiğiniz andan itibaren yönetici rahat eder. Yönetici bilir ki o Amel yeterli gidiyor. Yönetici ne yapar? Yönetici, siyasal kararları verir. Kim için? Sizlerden toplanan vergiler nerelere harcanacak? Bununla ilgili kararı siyasi otorite verir fakat siyasi otoritenin temelinde eşitlik olması lazım. Neden? Devletin dini adalettir. Biz, bundan vazgeçmemeliyiz, bizim büyümemiz ve kalkınmamız için.
“Bilgiyi üreten ve bilgiyi metaya dönüştüren devlet dünyada Laf sahibidir”
21’inci yüzyıl, ilim iktisadının yüzyıldır, bilgi ekonomisinin… Bilgiyi yakalayan, üreten devlet, dünyada Laf sahibidir. Bilgiyi üreten ve bilgiyi metaya dönüştüren devlet, dünyada Laf sahibidir. Evvelce, 20’nci yüzyılda petrol savaşları vardı. Bakın, artık hiç kimse petrol için arbede etmiyor. 21’inci yüzyıl, çip savaşları yüzyıldır. Kim çip üretecek? Biz bunun neresindeyiz ve bizim siyasetimiz bunu ne kadar biliyor? Bizim siyasetimiz bu hususta sanki çalışıyor mu? Soru şu; bilgiyi kim üretecek? Üniversiteler. Üniversiteler, her türlü fikrin özgürce tartışıldığı kurumlardır, en karşıt niyetlerin tartışıldığı, değer bulduğu kurumlardır. Biz de muhalif düşündüğünde Çabucak döveriz, atarız. Halbuki karşıt düşünmek kadar değerli bir şey yoktur.
“Sultanın sofrasına oturan alimin fetvasına prestij edilmez”
Newton diye bir adam, elma ağacının altında oturuyor, yatıyor, başına bir elma düşüyor, dünyanın en Yalın alışılmamış niyetini Anlatım ediyor; ‘Bu elma niçin yere düştü de üst hakikat gitmiyor?’ Alışılmamış bir şey değil mi? Neyi buldu? Yer çekimi kanununu buldu. Aklı kullanmak, bilgi sahibi olmak, bilgiyi büyütmek Aziz Yaratan’ın mucizelerini keşfetmek demektir. Cep telefonlarıyla konuşuyoruz değil mi? Kim buldu onu, fizikçiler. O faydası bize sağlayan kim? Ulu Yaratan. Hasebiyle bilgiye, ilim beşerlerine değer vermek lazım. ‘Alimin mürekkebi, şehidin kanından değerlidir’ der Büyük peygamberimiz. Alım kıymetlidir, bilgi kıymetlidir. İslamiyet’in gelişinden itibaren bilgide çığır açanlar da İslam alimleridir fakat daha sonra biz bunları göz arkası ettik. Keşke hepimiz bilgi sahibi olsak, fazilet sahibi olsak, düşünebilsek. Alim, alimliğini bilmeli, lakin baskı altında kalmamalı. Ne deniyor? Sultanın sofrasına oturan alimin fetvasına prestij edilmez.
“Geçmişte arbedeler ettik, bizim hiçbir kusurumuz yok manasına gelmesin”
Ben, şunu söyledim bugün mitingde; ‘Allah aşkına, kul hakkını yiyenlere oy vermeyin.’ Niçin veriyoruz? Evlatlarınızı, Türkiye’yi düşünün. Bu hoş ülkede hepimiz huzur içinde yaşayabiliriz. Geçmişte arbedeler ettik. Bu, şu manaya gelmesin; bizim hiçbir kusurumuz yok manasına gelmesin. Bizim de kusurumuz, kabahatimiz var. Ben bunu söylüyorum, zira kabahatini, kusurunu bilmek de bir fazilettir. Dayatma diye bir şey olmaz. Bu çerçevede devinim etmemiz, konuşmamız lazım. Bakın, Türkiye, Güney Kore’den Evvel araba üreten bir devlettir. Artık bize bir Tane yeni geldi, fakat Güney Kore’nin dünya çapında 5 markası var. Nasıl oldu? Çin, bizim yerimizdeydi, uzaya gidiyor.
“Türkiye, teknolojide yeni bir tıp yakalayabilir mi, bunun için gittim”
Yüksek Yetenek inşası… Bu kavramı tahminen hiç duymadınız. Bir toplumu ileriye götüren, o toplumun yüzde 2’lik üstün zekalı insanlarıdır. O insanlara devlet bu türlü dört elle sarılır, ‘aman bunlar biz de kalsın’ diye. Amerika’ya gittim, yazıldı, çizildi. ‘Efendim, gitti icazet almaya’. Hayır efendim. Dünyanın bir numaralı teknoloji üniversitene gittim. Orada çalışan hocalar neler yapıyorlar, sanki bu hocalar bizim ülkemize gelebilirler mi? Biz bunları getirebilir miyiz? Teknolojide atılım yapabilir miyiz? Türkiye, teknolojide yeni bir tıp yakalayabilir mi? Bunun için gittim. İngiltere’ye gittim, Yeniden birebir biçimde. Bir üniversitenin rektörü bana şunu söyledi; ‘Biz iki şey arıyoruz Tüm dünyada’. Nedir hocam? ‘Dünyanın en zeki adamları nerede, onu İngiltere’ye getirelim. İki; onun yaptığı buluşu metaya dönüştürecek parayı nereden bulacağız?’ Bizim de üstün zekalı çocuklarımız Yurt dışına gidiyor. Pek Fazla kuruluşun içi boşaldı.
“Partiler geçicidir, partiler, devlet değildir”
Siyaset kurumunun sorumluluğu burada Fazla ağrıdır, zira yöneten siyasettir, karar veren siyasettir. O açıdan her bir oyunuzun Özel bir tartısı vardır. ‘Oy verdim, Değerli değil’. Hayır efendim, her oyun ehemmiyeti vardır. Demokrasi budur aslında. Demokrasi kültürümüzü de geliştirmeliyiz. Ben Daimi tıpkı şeyi yaparsam, yanlışı yaparsam, Daimi oy alsam ve iktidar olursam ne siz iflah olursunuz ne Siyaset kurumu iflah olur. Partiler geçicidir. Partiler, devlet değildir. Devletin bakiliği Laf hususudur. Devlette liyakat, eşitlik vardır. Örnek; devlette şef olmak için, -en düşük mertebe- bir KPSS’yi kazanacaksınız, üniversiteleri bitireceksin, imtihanı kazanacaksın, Namzet memuru oluyorsunuz, bir müddet sonra asaletiniz onaylanıyor, aşikâr bir mühlet çalışıyorsunuz, şeflik imtihanına giriyorsunuz, kazanırsanız şef oluyorsunuz. lakin bakan olmak için iki şeye muhtaçlık var; savcılıktan uygun Vaziyet kağıdı ve ilkokul diploması. O kadar. Bakan olabilirsin, bir Mani yok. Devletle siyasetin farkını ortaya koymak için bunu anlattım. Devlet başkadır. Devlet bakidir. Siyaset o denli değildir. Vatandaş oy vermez, sonraki gün gidersiniz. Liyakat sisteminin devlet idaresinde Özel bir tartısı vardır.
“Devlet idaresi Alelade bir Hadise değildir”
Rahmetli Özal’la çalışırken biz maliyeciler, birden fazla Vakit itiraz ederdik. Merhum Adnan Kahveci de ‘Fazla itiraz etmeyin’ dediğinde, Özal onu sustururdu, ‘Bir konuşsunlar, bakalım ne diyorlar, bir bilelim’ diye. Biz anlatırdık niyetlerimizi, sonunda karar elbette ki siyasi otoriteye ilişkin. Ancak artık o denli bir tablo yok. Kimse kederini anlatamıyor, kederimi anlatırsam başıma bir şey gelir mi diye. Üstelik ben bunu yaparken o yıllarda şimdi daha daire lideriydim. Yani ne genel müdür yardımcısı ne genel müdür ne müsteşar yardımcısı ne müsteşar, o makamlarda değildim. O, daha sonraki yıllarda oldu. lakin daire lideriyken biz, Başbakan’la oturup tartışabiliyorduk, kederimizi anlatabiliyorduk, ‘Bu yanlıştır’ diyorduk, hangi münasebetlerle yanlış olduğunu söyleyebiliyorduk. Devlet idaresi Alelade bir Hadise değildir. Devlette beka temeldir ve devlet kendi kurumlarının kültürünü oluşturmak zorundadır. Bu kültür oluştuğu andan itibaren devlette liyakat tabiatıyla oturur. Ben, Maliye Bakanlığı’na daire lideri olarak atandığımda, kimden sonra genel müdür yardımcısı olacağımı biliyordum, hangi iktidar gelirse gelsin, hiç ayrım etmez. Bilirdim ki benden 3-4 gün Evvel atanan Evvel genel müdür yardımcısı olur, sonra Dizi bana gelir ve ben genel müdür yardımcısı olurum. Bu türlü bir devlet süratle büyür, kalkınır, pek Fazla gelişmeye imza atar.
“Devlet hepimizin devletidir”
Sonuçta, ilim insanlarını üniversitelerden atmayalım; alışılmamış, farklı düşündü diye. ilim kadar değerli bir şey yoktur. Ne diyor Yunus? ‘İlim, İlim bilmektir. İlim, kendim bilmektir. Sen kendin bilmezsin, bu birçok okumaktır’ diyor. Bilgiyi bu kadar önemseyen, ‘İlim Çin’de bile olsa gidin öğrenin’ diyen sevgili peygamberimiz, ‘Bana bir harf öğretenin 40 Yıl kölesi olurum’ diyen Hz. Ali, adaleti en başta Tüm idaresinin prensibi olarak ortaya koyan Hz. Ömer, ‘Dicle Nehri’nin kenarında Şayet bir koyun kaybolacaksa sorumlusu benim’ diyecek kadar geniş Gözü pek bir kişi. Devlet idaresi odur. Devleti bu türlü yönetmek lazım; alçak gönüllükle, mütevazilikle yönetmek lazım. Devlet, benim devletim değildir, hepimizin devletidir. Hepimizin devleti, hepimizin gölgesi demektir. Kimsenin aç ve açıkta kalmadığı, herkesin karnının doyduğu, barış ve huzur rüzgarlarının estiği bir devlet.” (ANKA)
Yorum Yok