Yelken sportmeni Başak Mireli, Atlantik Okyanusu’nu Biricik başına geçen birinci Türk bayan oldu.
12 metrelik “İstanbul” isimli teknesiyle 23 Aralık’ta Cape Verde’deki (Yeşil Burun Adaları) Mindelo marinasından okyanusa açılan Mireli, 24 günlük seyir sonunda, 15 Ocak’ta Karayipler’deki Martinik’e ulaştı.
İkisi de yelken atleti olan Mireli ve Ömer Öcel çifti, Temmuz ayından bu yana tekneleriyle dünya cinsinde. Fakat Mireli, seyahatin başından beri toplamda 2346 deniz miline ulaşan Atlantik Okyanusu seyrini Biricik başına yapmayı Düş ediyordu. Bu hayalini gerçekleştiren Mireli, seyahatini BBC Türkçe’ye anlattı.
Yolculuğunuzu tamamlayıp döndünüz ve üzerinden birkaç gün geçti. Şu andaki hisleriniz nasıl?
Biraz şoktayım zira yoldayken dünyadan haberim yoktu. Artık geldim Tüm bu ilgi, Tüm bu şımartma inanılmaz hoş. Martinik’te şu Lahza bulunduğumuz yerde yüzlerce tekne Mevcut ve hepsi Derhal derhal benimle tıpkı rotayı yapmış. 24 gün kimseyle bağlantı içerisinde olmadıktan sonra buraya gelip tecrübelerinizi paylaşmak Fazla enteresan. Kimi şeyleri anlattıkça hakikaten tecrübesi sindirmeye başlıyor insan. Ben artık bu basamaktayım. Yaptığım stratejik yanlışlar, problemleri çözme biçimim, başarılı yanlarımı anlatıp üzerinden geçiyorum.
Yolculuk düşündüğümden biraz daha kuvvetli oldu açıkçası. Ben daha sakin olur diye bekliyordum fakat şartlar umduğum kadar sakin değildi. çok majör bir kasvet yaşamamakla birlikte, teknede de Doğal ki birtakım kasvetler yaşadım.
Eşinizle Birlikte dünya çeşidine başladığınızda, bu rotayı Biricik başınıza kat etmeyi planlıyor muydunuz?
En başından beri planlanmış bir şeydi. Zati ben Fazla uzun vakittir yelken sporuyla uğraşıyorum, Fazla uzun Biricik başıma seyirler yapıyorum. En başından beri, yıllardır Hayal ettiğim bir şeydi. Ve benim bunu Mümkün olan en rahat şartlarda yapmam için teknede de bir sürü modifikasyonlar yaptık. Yol boyunca da, Özellikle Cebelitarık’tan, Akdeniz’den çıktıktan sonra bu modifikasyonları test etme imkanı bulduk.
Mesela rüzgar dümeni denen bir şey var, mekanik bir otopilot. Bunu Akdeniz’de, bizim kara sularımızda test etmek Muhtemel değil, Fazla stabil rüzgarlar isteyen bir alet. Bunları daima eşimle bir arada, yol boyunca test ettik.
Eşinizle Yeşil Burun Adaları’nda ayrılırken birbirinize nasıl veda ettiniz?
Çok uzun müddet vedalaşamadık, birbirimizden ayrılmaya Amade olamadık ve o süreci uzatabildiğimiz kadar uzattık. En nihayet dedik ki evet artık ayrılabiliriz… Ömer bana el salladı, ben de halatları çözdüm çıktım. Ve sonra yolda kendime dedim ki “Öpmüş müydüm sanki ben Ömer’i?”…
Psikolojik ve fizikî olarak sizi en Fazla zorlayan anlar nelerdi?
Gerçekten benim düşündüğünden Fazla daha gerilimliydi ve ben Vakit vakit bu gerilimi yönetmekte zorlandım. ayrım ettim ki zihnimde ben kendimi hazırlamaya çalışırken aslında bir tarafta, Özellikle aldığım Geri bildirimlerle, kendimi hazırlayamamaya şartlanmışım.
Çünkü biz sonuçta Fazla uzun müddettir Bir arada seyir yapan, bu seyahate Birlikte çıkmış bir çiftiz. Burada bir Amel kısmımız var. Benim teknede daha Fazla yelkenlerle ilgili, Ömer’in mekanik aksamla ya da motorla ilgili meşguliyetleri Mevcut ve şimdiye kadar gelen sorular daima “Ömer olmadığında sen bunları kendi başına yapabilecek misin?”di. Bu benim bilinçaltıma Fazla işlemiş. Bunun, Özellikle birinci dört gün Fazla Önemli bir yükünü hissettim. Bu planlamadığım bir şeydi.
Bu Kaygı Özellikle teknede teknik arızalar yaşadığım vakitlerde Fazla yükseldi ve ben kendimle dalga geçmeye başladım. Birinci Evvel her şeye panik yapıyordum “Aaa bozuldu, ne olacak?” diye, sonra gidip Tamir ediyordum. Sakinleştiriyordum kendimi.
Bunun dışında; uyumamak…24 gün boyunca aralıksız uyuduğum 1 saat olmadı mesela. Her yarım saatte bir, denetimler için uyandım. Bunlara kendimi hem ruhsal, hem de fizikî olarak Fazla hazırlamıştım. Münasebetiyle oralarda Fazla zorlanmadım.
Rotanın birinci yarısında fizikî şartlar da, rüzgar ve dalga maalesef Fazla avantajıma değildi. Ticaret rüzgarları şimdi oturmamıştı. Kuzeyden Misli bir hava ve Misli dalgalar geldi. Bu yüzden biraz daha güneye inmek zorunda kaldım. Dalgalar büyüdükçe tekne su yapmaya başladı. Pompalar bozuldu, yedeklerini devreye soktum. Bilhassa birinci 10 gün Fazla zorlayıcı oldu. Bu rotayı birkaç kere yapmış olan teknelerle görüştüğümde onlar rotanın bu Yıl her zamankinden daha zorlayıcı olduğunu söylediler.
Okyanusun ortasında Biricik başınızaydınız. İnsan o noktada neler hissediyor?
Evet, o denli bir Lahza oldu. Eşikler Mevcut aslında. Okyanusun ortasında olduğunuz nokta kendinizi “Okyanusun ortasındayım ve Fazla yalnızım” diye hissettiğiniz bir nokta değil de “Oh, yolu yarıladım. Buraya kadar gelebildiysem bundan sonrasını daha rahat halledebilirim” dediğiniz nokta oluyor. Münasebetiyle aslında okyanusun ortası, kestirim ettiğinizin bilakis bir rahatlama anı.
Atlantik Okyanusu’nu Biricik başına geçen birinci Türk bayan yelkenci olmak size nasıl hissettiriyor, bu bayrağı taşıyacak mısınız?
Bu benim için bir çocukluk hayaliydi. Gerçekleştirebildiğim için, hayatımın bir köşesinde kurduğum bir hayali gerçeğe çevirebildiğim için kendimi Fazla şanslı hissediyorum. Herkes hayallerine sarılsın.
Yorum Yok