Belçikalı müellif Saskia De Coster, müzede kurulan cam odada bir ay geçirip nihayet kitabını bitirdikten sonra münzevi hayatını tamamlayarak kendisini “özgür” bıraktı.
Yazar De Coster, şubat ayının tamamını Anvers kentindeki Kraliyet Hoş Sanatlar Müzesi’ndeki stant salonlarından birinde kurulan kübik bir cam odada istekli esaret altında geçirdi.
Odada yalnızca bir masa, sandalye, kitaplar ve dizüstü bilgisayar bulunuyordu. Cam odanın gerisinde perde ile ayrılmış bir kısımda ise geceleri uyuması için Döşek yer alıyordu.
De Coster, bir ay boyunca Hariç dünyayla temasını kesti; toplumsal medya, telefon, radyo, televizyon kullanmadı. Müzede kendisi için ayrılan bir duşu kullanan De Coster, yemeklerini de Tekrar müze içinde bulunan bir odada yedi.
Belçikalı müellif, 1 Şubat’ta girdiği birkaç metrekarelik şeffaf dünyasında “Sadece Gerçek” ismini verdiği nihayet kitabını bitirdi, bu sırada kitabını yazarken camın gerisinden müzeyi gezenler kendisini izleyebiliyordu.
Saskia De Coster, cam odadan çıktıktan Çabucak sonra “Yazar Mevcut” ismini verdiği, Belçika sanat ve yazın etraflarında İlgi çeken performansında bir ay boyunca yaşadığı tecrübeyi, hissettiklerini ve müzedeki hayatını AA muhabirine anlattı.
“İnsanların bakışları ilham vericiydi”
“Benim için Fazla Aka bir zorluktu. önce nasıl olacağını bilmiyordum.” diyen De Coster, birinci başta müzeye gelenlerin kendisini izleyebileceği, ne yazdığını görebileceği bir ortam hazırlamayı planladığını söyledi. De Coster, “Ancak bir ay boyunca ayrım ettim ki bu yalnızca Biricik istikametli bir şey değil. Benim de izleyicilere gereksinimim olduğunu anladım. Beni izleyenler bana cüret ve güç verdi.” dedi.
“İnsanların bana bakışları Fazla ilham vericiydi. Yani yalnızca müellif değil, izleyici de mevcuttu.” sözünü kullanan De Coster, bunun kendisi için beklenmedik olduğunu lisana getirdi.
Yalnızlık özgürlük verse de beşerlerle etkileşim şart
De Coster, bir aylık münzevi hayatın, Hariç dünya ile etkileşimi kesmenin bir müellif için ilham verici yahut yaratıcı olup olmadığını anlatırken şunları söyledi:
“Sanırım bana ikisi de lazımmış. Yalnızca bir keşiş üzere, bir münzevi üzere olamam, ki aslında bu hususta Fazla iyiyimdir. Dışarının hır gürü olmadan, buradaki süper sanat yapıtları içinde olmak bir bakıma özgürlük veriyor. ancak tıpkı vakitte insan bağları, insanların etkileşimleri hakkında yazmak istiyorum. Yani bir taraftan münzevi olmak, kendi başıma bu kapalı ve Özgür dünyada olmak beni besliyor. Yalnızca bu müze, yalnızca kendim. Hiçbir toplumsal temas yok. Odaklanabilmek mükemmel. Toplumsal medya yok ve odaklanabiliyorum. diğer taraftan ise insan etkileşimi, bağlantılar, dünyada olan biten Yemek içmek üzere. Bunlara da gereksinimim var. Hiç yoktan bir şeyler yazamam.”
De Coster, müzedeki bir ayında tamamladığı kitabında da bağlantılar konusunda yazdığını, hayatları bir anda altüst olan bireyleri, bardağı taşıran nihayet damlaları anlattığını lisana getirdi.
Müzede geceleri Biricik başına
Belçikalı muharrir, Biricik başına geçirdiği bir ay içindeki günlük hayatını anlatırken de Daimi müzenin güvenliğiyle temas halinde olduğunu belirtti.
“Bu bana biraz itimat hissi verdi zira burası geceleri biraz ürkütücü oluyor.” diyen De Coster, müzenin içinin daima esintili olduğunu, Daimi esintinin sesini duyduğunu, geceleri epeyce karanlık bir gotik sahneyi andırdığını Anlatım etti.
De Coster, müzenin geceleri bir kaygı sinemasını andırdığını belirterek, “Aynı vakitte (Peter Paul) Rubens, (Vincent) Van Gogh, (Salvador) Kolu’nun fotoğrafları burada. Bunlar yüzlerce milyon avroluk tablolar ve Fazla âlâ korunuyorlar. Ben de burada uyudum ve haliyle Fazla âlâ korunuyordum. Karanlık ve gürültülüydü lakin inançlıydı.” diye konuştu.
Müze içinde Öbür bir kısımdaki banyoyu kullandığını, Tekrar diğer bir odada Yemek yediğini anlatan De Coster, Hariç dünyadan haberleri haftada bir kendisini ziyarete gelen oğlundan aldığını söyledi.
“Türkiye’deki zelzele en güç şeylerden biri oldu”
De Coster, Türkiye’deki zelzelelerin Hariç dünyadan öğrendiği birkaç haberden biri olduğunu belirterek sarsıntıyla ilgili hislerini şöyle Anlatım etti:
“Beni yalnızca bir şahıs ziyaret edebiliyordu, o da oğlumdu. Türkiye’de meydana gelen zelzeleleri de ondan duydum. Bu benim için buradaki en güç şeylerden biri oldu. Burada Biricik başınasın ve bu büyüklükteki bir afeti duyuyorsun, kimseyle paylaşamıyorsun.”
“Doğaya gittiğimde ‘İşte bunu özlemişim’ diyeceğim”
Müzedeki hayatı boyunca ziyaretçilerin kendisini izleyebildiğini yineleyen De Coster, ziyaretçilerle ilgili Farklı anlar yaşadığını söyledi.
“Küpün içine yiyecek atmak isteyenler oldu.” diyen müellif, Ufak bir kız çocuğunun çizimlerini verdiğini, kendisini duygulandıran müsabakalar da yaşadığını anlattı.
De Coster, bir aylık yalnızlıktan sonra müzeden çıkınca neler yapmak istediğini düşünmediğini, yalnızca kaldığı mühlet içinde ne yapacağına odaklandığını lisana getirdi.
De Coster, “Sanırım buradan çıkınca dünyayı yine keşfediyor üzere olacağım. Eminim dostlarımla tabiata gittiğimde ‘İşte bunu özlemişim.’ diyeceğim.” sözünü kullandı.
Yorum Yok