“Canavarları Tabiat yapıyor zannederler sorsan. Kuytu ormanlarda, ağaç kovuklarında, meyyit bir annenin rahmine benzeyen nemli, soğuk ve karanlık mağaralarda insanın lanetlediği ne varsa birleşiyor, külçeleniyor kana susamış beşerden, insanlıktan Irak şeyler bedene geliyor zannederler. halbuki Mesken içlerinde yapılır canavarlar. Zira insan daima dar alanda birbiriyle savaşan Biricik Benlik Ufak hükümdarlıklardır”
Bir Eviçi Canavarının Az Sayıda Cümlesine Dipnotlar
“En sonunda birini açarak meyyit vücudu morgun ortasına kadar çıkardı. Yirmili yaşlarında Cılız bir erkekti sedyede yatan. Göğüs kafesinin ortasında muhtemelen bir mermi tarafından açılmış delik, vefat sebebi konusundaki kuşkulara konulan nokta görevini görüyordu. Soğukkanlılığımı ve alaycılığımı korumaya çalışarak, ‘Sizi vefatla alakalı olmayan bir işte görebilecek miyiz Emre Beyefendi?’ dedim. ‘‘Bu sefer benimle alakalı değil’ dedi. ‘Müşterimiz, bu beyefendinin öyküsünün yazılmasını talep ediyor. Sanırım yakın arkadaşıymış. Kendisiyle ilgili bilgilerimiz kısıtlı. 23 yaşında. Mahallesinde Kuzgun olarak biliniyor.”
Morg Gecesi
Kendisini “profesyonel geveze” olarak tanımlayan, “anlatılarak yapılabilecek şeyleri yapmaya” uğraşan genç bir yazın öğretmeni, müellif Uğur Uçkıran’ın birinci kitabı “Düşmenin Hududu Yok” okuyucularıyla ağustos ayında buluştu. İlk öyküsü 2013 yılında yayımlanan Uçkıran, içerisinde kurmaca ve taşra öykülerinin yer aldığı “Düşmenin Hududu Yok” ile yazın dünyasına tekrar “merhaba” dedi.
Birbiriyle İç içe geçen hikayeleriyle, Morg Gecesi hikayesiyle hiç beklemediğim bir anda beni şaşkınlığa uğratan Uçkıran ile yeni kitabını buluşmak üzere buluştuk.
-Kimdir Uğur Uçkıran?
Uğur Uçkıran ben. Kendimi profesyonel Lafazan olarak tanımlıyorum. Anlatılarak yapılabilecek şeyleri yapmaya uğraşıyorum hayat içerisinde 30’lu yaşlarımdayım. Genç muharrir olarak anılmak için vakti biraz geçirdim, hâlâ buna oynuyorum. Evliyim, şimdilik hiç çocuk babasıyım.
“Hayatımın Fazla Aka bir kısmı kurmacalar oluşturuyor”
Edebiyat öğretmenliği yapıyorum. Elimden geldiğince edebiyatla uğraşıyorum. Her şeyin öncesinde âlâ bir okur olduğumu düşünüyorum. Hayatımın Fazla Aka bir kısmı kurmacalar oluşturuyor.
-Yazmaya ne Vakit başladın?
Çok erken başladım. Bunun Fazla daha sistemli bir hale gelmesi üniversitenin bitimine denk geliyor. Ege Üniversitesi Türk Lisanı ve Edebiyatı lisans ve yüksek lisansımı tamamladım. Üniversitede aldığım eğitim, kurmaca nedir, Hikaye nedir, kurmaca nasıl kurulur bunları düşünmeye sevk etti beni. 2013-2014’ten itibaren “Peyniraltı Edebiyatı’nda” birinci öyküm yayımlandı. O vakitten beri durmadan devam ediyorum.
-Edebiyat öğretmeni olman hikayelerini etkiledi mi?
Mesleğimin ortaya çıkışıyla, mesleğimi yapmamla, yazmamla da birebir şeyi yapıyorum. Mesleğimin kendisinden Fazla aldığım eğitim bana Yardımcı oldu. 4-5 Yıl boyunca Türk edebiyatında yapılan en güzel işleri okuduk Lisanı nasıl kullanacağımla ilgili, kurmaca sistemini nasıl geliştireceğimle ilgili Fazla şey öğretti orası bana. Daima gençlerle birlikteyim, gençlerin başı daima yeni, gençler beni daima şaşırtıyor, bunun da tesiri olduğunu düşünüyorum.
“Öykülerimi Özel olarak tematik bir yerde toplama üzere bir gayem olmadı”
-Öykülerini okuduğumda vefat ve intihar temasını işlediğini gördüm.
Bu kitapta yer Meydan kıssalar 2014 ve 2016 yılları ortasında yazılmış kıssalar. Hikayelerimi Özel olarak tematik bir yerde toplama üzere bir gayem olmadı lakin o periyotta Fazla Baş yorduğum sorunlardı bunlar. Şuurlu olmasa da o sene neye Baş yorduysam hikayeye yansıyor haliyle. Bu biçimde bir tematik bütünlük oluşturmuş olabilir.
“Benim Hikaye zihnim bir yer üzere neredeyse, o yerin makul sonları var”
-Öykülerinin lisanı ve akışında birtakım farklılıklar gördüm. Vakit vakit yazdığın farklı hikayeleri Biricik bir kitapta topladığın izlenimini edindim evvel. Kıssalarına devam ettiğimde de bir yandan puzzle kesimleri üzere kıssalar birbirini tamamlıyor üzere. Baştan beri kurgulanan bir şey miydi bu yoksa evvelce yazdığın öykülerde bu bütünlük oluşsun diye revize mi ettin?
Biri dışında hikayeler birinci yazıldığı haliyle girdi kitaba. Ben şu biçimde düşünmeyi seviyorum: Benim Hikaye zihnim bir yer üzere neredeyse, o yerin muhakkak hudutları var, bu yüzden hikayeler birbiriyle kesişiyor, kimi birbirinin içinden geçiyor. kimi bir hikayenin içinden Öbür bir Hikaye meydana geliyor. Ortada birtakım paralellik Mevcut o yüzden. Hikayeleri yazdığım devirde ‘Ben edebiyatla ne yapabilirimin’ hudutlarını aradığım bir periyot.
Öyküler ortasındaki farklılığın da biraz bununla alakalı olduğunu düşünüyorum. ‘Acaba büyüleyici gerçekçi olarak ne yapabilirim; toplumsal gerçekçi olarak ne yapabilirim’i düşündüğüm şeylerdi. Hikayeler ortasındaki farklılıklar biraz arayışın yapıtı yani.
-“Görülecek Bir Şey Yok”, “Bir Eviçi Canavarının Az Sayıda Cümlesine Dipnotlar ile “Morg Gecesi”, “Üstkurmaca AŞ, İntihar Limited Şirketi” hikayelerini yazan iki farklı Uğur gibi…
Hiçbir insan Biricik bir insan değil. Bunu olabildiğince yansıtmaya da çalıştım. çok şahsî bir konuya Baş yorarken kullandığım lisan, biçim farklı; daha toplumsal bir konuya Baş yorarken daha farklı bir lisan kullanmak durumundayım. Bu farklılık planlanan bir şeydi.
“İşin içine bir Ira olarak kendimi iç edip müellifin katarsisinin peşine düştüm”
-Hikâyeye kendini Ira olarak iç etmek nasıl hissettirdi, neden bu türlü bir tercih yaptın?
Çok Çok istikameti var. Edebiyatın Temel gayelerinden biri katarsis yaratmak. lakin bu katarsis okuyucuda yaratılan bir katarsis. Elbette muharrir da yazarken birtakım duygusal boşalmalar gerçekleştiriyor lakin ben işin içine bir Ira olarak kendimi iç edip müellifin katarsisinin peşine düştüm bir taraftan.
Keyifli bir şeydi. Hikayenin içindeki Uğur Uçkıran bir Hikaye karakteri ile yaşayan Uğur Uçkıran farklı beşerler. Hikayelerin devamlı gerçeği, gerçeklerin devamlı hikayeye dönüştüğünü düşünüyorum. Buna bir noktasından müdahil olmak istedim. Bir Fransız düşünürün sözüydü galiba; “Tarih üzerinde mutabakata vardığımız bir palavralar bütünüdür”. Ben Tüm varoluşun bununla alakalı olduğunu düşünüyorum. Her şey kurmacadan ortaya çıkıyor, kurmacalar üzerinden mutabık kalıyoruz, yaşadığımız şeyler bir müddet sonra kurmacaya dönüşüyor. Bu süreci biraz daha kendi inisiyatifimde sürdürmek istedim.
-En sevdiğin Hikaye hangisi?
Çok klişe bir karşılık vereyim mi, hepsi benim bebeklerim. (Gülüyor). Karnaval ve yağmur getiren benim için Fazla farklı yerlerde hikayeler. Birtakım denemeler yapmıştım. Sonrasında devam edeceğim yolu güya bu hikayeler gösteriyormuş üzere geldi bana. Yazarken kendimi en uygun hissettiğim, içinde en rahat olduğum hikayeler bunlardı.
-Benim de Karnaval ve Morg Gecesi favori öykülerimdi. Morg Gecesi’nde şaşkınlık yarattı.
-İntihar Limited ve onun devamı niteliğindeki Üst Kurmaca AŞ’de edebiyatçılara göndermeler var, biri Nilgün Marmara, Babalar ve Oğullar üzere. Devam niteliğinde olduğu için mi bu iki hikayede gönderme yaptın?
Saygı duruşunda bulunmak üzere bu. Öbür Şair ve müelliflerin benim hikayelerimin içinden geçmesi beğenilen bir şey. Birilerinin etkilenmeden bir şey yazmak imkânsız. Şayet doğduğunuzdan beri bir mağarada kitaptan, sinemadan Irak yetiştirilmediyseniz. Ben bunu biraz göstere göstere yapmayı seviyorum. Soruda bahsi geçen iki Hikaye de edebiyatın nasıl üretildiğiyle alakalı metinler.
-Öykülerin hem birbirini bütünleşiyor hem de Biricik başına, Müstakil da hikayeler. Hikayelerin diziliminde doğrusal bir sıralama yok. Morg gecesi hikayeni okuduğumda -ki kitabının ilerleyen yerlerinde- şaşkınlığım bu yüzdendi. Hikayelerinin sıralaması yayıncının mı yoksa senin bir dizaynın?
Öyküler benim ortaya koyduğum sıralamayla yayımlandı editörün tarafından. Öykülerimin muhakkak bir kurgusu akışın.
-Yeni Hikaye çalışmaları mı bekliyor bizleri, yoksa farklı tiplerde denemeler yapacak mısın?
Şu anda bekleyen Hikaye evraklarım var. İlerleyen süreçte daha geniş hacimli şeyler yazmak istiyorum. Buna tam olarak roman denir mi bilinmez. Romanın Fazla sonlarında kalacak mıyım emin değilim. Daha ilerleyen süreçte Hikaye kitabım olacak, daha geniş hacimli bir üretimim olursa da bunların sonrasında olacak.
-Şu anda bir şey okuyor musun?
En nihayet Milan Kundera’dan Bir Buluşma”yı bitirdim. Milan Kundera Fazla Özel bir insan. Kendisiyle fırsatım olsun bir ortaya geleyim Fazla isterim. Herkes Milan Kundera okusun.
-3 kitap önermeni istesem…
Paul Auster’ın “Cam kent / New York Üçlemesi”, Ahmet Hamdi Tanpınar, Milan Kundera’nın “Yavaşlık” kitabını tavsiye edebilirim. Hikayeler hoştur, hikayelere Fazla muhtaçlığımız var.
Yorum Yok