Eski Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Namık Tan, 6 Şubat sarsıntılarından sonra Avrupa Birliği’nin düzenlediği bağışçılar konferansında Türkiye için toplanan 6.5 milyar dolara Karşın Türkiye’nin hala yaklaşık 100 milyar dolara muhtaçlığı olduğuna dikkat çekti.
Yetkin Report için kaleme aldığı yazıda bağışçılar konferansının genelde öz kaynakları yetersiz, Cenk yahut afette yıkılmış ve Fakir ülkeler için yapıldığına dikkat çekerek, “Sözde ‘dünya lideri’ olan, ‘dünyaya ayar veren’ bir ülke için imece metodu Nakit toplandığını duymuşluğunuz Mevcut mı?” diye sordu.
Tan, bu Cin konferansların çoklukla Afganistan, Güney Sudan, Somali ve gibisi ülkeler için düzenlendiğine dikkat çekerek, “O halde, kronik muhtaçlık içindeki bu ülkelerle artık birebir kategoriye düştüğümüzü varsaymak yanlış olur mu?” diye devam etti.
Tan, “Bu hale düşen bir ülkenin artık mali egemenlik ve bağımsızlığı olduğundan Laf edebilir miyiz?” diye sordu.
Namık Tan’ın yazısının ilgili kısmı şöyle:
Uluslararası Bağışçılar Konferansları nadiren ve harikulâde durumlarda yapılır. Gaye aşikardır: öz kaynakları yetersiz, Cenk yahut afette yıkılmış ve Fakir ülkeler için yardım toplanır. Afganistan, Güney Sudan, Somali ve benzerleri akla gelen birinci örneklerdir. Kelamda “dünya lideri” olan, “dünyaya ayar veren” bir ülke için imece adabı Nakit toplandığını duymuşluğunuz Mevcut mı? O halde, kronik muhtaçlık içindeki bu ülkelerle artık tıpkı kategoriye düştüğümüzü varsaymak yanlış olur mu?
Vaziyetimiz, Türkiye’nin 1958’deki resmi iflas ilanına benziyor. O devirde borçlarımızı ödeyemez hale gelmiştik. Dünya Bankası, IMF ve OECD toplanıp, yeni krediler karşılığı borç ertelemesini ödeme takvimine bağlamıştı. AB şimdi ortalıkta yoktu. Bu işin öncülüğünü Soğuk Cenk şartlarında ABD üstlenmişti. Unutmayı tercih ettiğimiz bir iflasın ilanıdır bu.
Şimdi, şu soruyu soralım: Bu hale düşen bir ülkenin artık mali egemenlik ve bağımsızlığı olduğundan Laf edebilir miyiz?
Tabloyu daha elim ve vahim hale getiren Öbür bir gerçeklik daha var: zelzele sonrası 100’ün üzerinde ülkeden telaş içinde, neredeyse sorgusuz sualsiz, Nakit bağışı ve birebir yardım topladık. Banka hesapları açıldı, uçaklarla Irak ülkelerden yardımlar taşındı. Türkiye’nin bugüne kadar Afrika’dan, Pakistan’dan, Bangladeş’ten, Afganistan’dan, Orta ve Güney Amerika’dan elhasıl dünyanın en az gelişmiş, Fakir bölgelerinden çadır, battaniye, jeneratör üzere Temel gereksinim gereçlerini toplamaya çalıştığını, Irak ülkelerde cami cemaatlerinin Cuma namazı çıkışlarında toplandığı paralara el açmak zorunda kaldığını hiç gördük mü?
Yorum Yok