Fehmi Koru*
Bir Avrupa ülkesinin eski başbakanı, yeni kurulan hükümetin başı acil sıkıntılarla boğuşmak zorunda kaldığından, onun yerine Mısır’da yapılan ‘iklim zirvesi’ne THY ile gittiği için, İstanbul’a da uğramış.
Aa, o da ne, adam Alelade beşerler ortasında -ekonomi sınıfında- seyahat etmiyor mu?
Çok şaşırılmış, çok.
Devlet ismine seyahat ettiğine nazaran hükümet kendisine devletin Fazla sayıda uçaktan oluşan filosundan bir uçağı tahsis edememiş mi?
Şaşıranların şaşkınlığı beni bile tesiri altına aldı.
O şaşkınlıkta ben şöyle düşündüm: Haydi eski başbakana tayyare tahsis edilmedi, ona daha rahat seyahat etmesini sağlayacak business bileti almayı da düşünmediler, THY’nin yetkilileri listede ismini görünce, ‘uçağımızda eski de olsa bir lideri taşıyacağız, ona bir kıyak yapalım’ da demedi mi?
Sonra yanıtı Tekrar kendim buldum: Muhtemelen Teklif edilmiştir, ancak eski başbakan kabul etmemiştir.
Sütten ağzı yanan yoğurdu üfleyerek içer o ülkelerde.
Eskiden bizde de öyleydi; siyasetçiler daha dikkatli davranırlardı.
Hiç unutmadığım olaylardan birini hatırladım: Seçimlere gidilen bir ortamda, anne kanallardan biri, o sırada Biricik sıfatı parti genel başkanlığı olan Bülent Ecevit’le yapılacak canlı yayın için seçtiği gazetecilerden biri olarak beni de programa çağırmıştı. Program saatine Müsait bir uçakla İstanbul’a indim, gazetenin aracı beni karşıladı ve kanala götürdü. konuk odasında bekleyen Ecevit çifti ile selamlaştık, birbirimizin hatırını sorduk. Konuşurken birebir uçakta bulunduğumuz ortaya çıktı.
Rahşan Hanım, “İyi ancak sizi neden uçakta görmedik?” diye soruverdi.
THY vazifelileri, ‘CIP’ kartım bulunduğu ve yer olduğu için beni ön sıralarda seyahat ettirmişlerdi.
Ben en önde, vaktiyle bakanlık-başbakanlık yapmış Ecevit ve eşi ise artlarda İstanbul’a uçmuş olmalıydık.
Eski-yeni milletvekilleri VIP olduklarından, Ecevitler pekala uçağın en ön sıralarında uçabilirlerdi; tercihlerini halkla Birlikte olmaktan yana kullandıklarını anlamıştım.
[Bu ortada, program için konuklara makyaj yapılırken, Rahşan Hanım eşinin makyajını vazifeli bayana bırakmadı, yanlarında taşıdıkları malzemeyi kullanarak o vazifesi kendisi yerine getirdi.]
Aklımda iki Öbür Örnek daha var.
Yine bir İstanbul seyahatinde, uçaktan inip anne binaya götürecek araca bindiğimde, bir gün Evvel görüştüğüm Almanya’nın Ankara büyükelçisini karşımda buluverdim. Dayanamayıp neden VIP aracında olmadığını sordum. Güldü. Adetleri öyleymiş, hiçbir imtiyaz talep etmezlermiş…
Bir Öbür seyahatte de, o sırada resmen büyükelçi atanmadığı için ülkesini Ankara’da temsil eden ABD büyükelçiliğinin 2 numarası da, iktisat sınıfı yolcusuydu.
Daha Evvel de yazmıştım, lakin tıpkı örneği bir Defa daha tekrarlamakta beis görmüyorum: ABD başşehrinde her Yıl düzenlenen Türkiye merkezli bir toplantıdan çıkıp bir dostun aracıyla otelimize gerçek giderken, Ankara’daki büyükelçilik vazifesi sonrasında ABD dışişleri bakanlığının 3 numaralı koltuğuna getirilmiş diplomatı otobüs durağında bekleşirken gördük de aracımıza alıp bakanlığına biz bırakmıştık.
Ertesi gün davetiyle gittiğim bakanlıktaki mütevazı makam odasında söyleşirken resmi araç kullanmadığını öğrenmiştim.
Meğer Amerika’da bakanlıkların sadece birinci iki koltuğunda oturanlara -bakan ile müsteşara- makam aracı tahsis edilirmiş.
Merkeze biraz Irak bir yerde oturduğunu, konutunun yakınında oturan bakanlık mensuplarıyla her hafta değişik birinin aracıyla mesaiye gelip gittiklerini anlatmıştı, Amerikan dışişleri bakanlığı müsteşar yardımcısı…
İklim doruğuna ülkesi ismine katılmak üzere İstanbul üzerinden Kahire’ye giden siyasetçinin İngiltere’nin eski başbakanı Boris Johnson olduğunu okumuş olmalısınız.
Boris Johnson aslında şatafata meraklı bir siyasetçi. Eşi -galiba üçüncü yahut dördüncü eşi- kendisinden daha da meraklı. Başbakanlar o ülkede makam olarak da kullanılan binanın üst katında otururlar. keyifli Yılmaz’ın başbakanlığı devrinde gidildiğinde, ’10 Downing Street’ adresindeki binaya ben de girmiş, hatta içerisinde biraz dolaşmıştım da.
Sıradan ve Ufak bir yerdi başbakanlık makam-konutu.
[Yeni başbakan ülkenin en zenginlerinden. Binaya taşınırken eşinin ayağında şıpıdık terliklerle eşyaları taşırken fotoğrafı gazetelerde yayımlandı. Galiba, ‘’Zenginiz lakin sizden farkımız yok’’ bildirisi olmasını istemişler.]
Johnson ailesi yeni doğan çocuklarıyla binaya birinci taşındıklarında Bn. Johnson kendi oturdukları kısma çeki-düzen vermek için devlet bütçesinden harcama yaptı diye medya üzerlerine gitmişti.
Başbakanlıktan ayrılmasını getiren skandallar da Boris Johnson’un gevşek davranışına dairdi.
Yolsuzluk yok. Gereksiz harcama ve gevşek davranma.
Demokrasilerde başbakanı koltuğundan etmek için kâfi Sebep bunlar.
Talep etseydi, kendisini Mısır’a gönderen yeni başbakan Rishi Sunak selefinin daha konforlu bir seyahat yapmasını sağlardı, eminim. Lakin gözü yine başbakanlıkta olan Boris Johnson, başına gelenden ders çıkarmışa benziyor.
Ara devirde yüksek fiyatlı işler yapar, günü geldiğinde yine eski vazifesine dönebilmek için Nakit biriktirir.
Bizim gazetelerde kullanılan Alelade yolcularla birebir koltuklarda seyahat ettiğine dair fotoğraflar kesinlikle kendi ülkesi basınına da yansıyacaktır.
Angela Merkel de milletlerarası seyahatlerinde tarifeli uçaklarda uçmuyor muydu?
Kültür farkı mı? Olabilir.
Belki de demokrasi bizde yanlış anlaşılıyor.
*Bu yazma fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Yorum Yok