Fehmi Koru*
Dün bir gazete iri harflerle manşetinden şunu duyuruyordu:
“Suça bulaşmış ‘binlerce’ polis sokaklarımızda dolaşıyor.”
Hemen iddia edebileceğiniz üzere, o manşeti atan gazete bizim ülkemizde çıkmıyor. Suça bulaşmış binlerce polisin sokaklarında dolaştığı ülke de Türkiye değil. diyar İngiltere, gazete de günlük satışı 1 milyon olan Daily Mail. [Manşet, bu yazının zirvesinde.]
Daily Mail muhafazakar müelliflere sahip bir gazete, İngiltere’de iktidarda Muhafazakar Parti bulunuyor.
Gazetenin manşetinden duyurduğu ülkedeki yanlışlıklara dair birinci ve Biricik haber bu değil. Ülkenin güvenlik müdürünün vazifeden ayrılmasına kadar varacak eleştirel manşetleri hafızalarda canlı Daily Mail’in. Boris Johnson’u istifaya sürükleyen skandalları Mail okurları da gazetelerinde gün be gün okuyabildiler. Daily Mail, Liz Truss’ın başbakanlıkta ömrünün 40 günle hudutlu kalmasını getiren süreçte de, Guardian ve gibisi muhalif gazeteler kadar tesirli haberler ve yazılarla okur karşısına çıktı.
Orada bir müddet yaşadığımdan bilirim: İngiliz halkı için polis meskenin çocuğu mesabesindedir. Gazetenin okuru olup da, güvenliği sağlamak için sokakta vazife yapan polisler ortasından birilerinin ‘suça bulaşmış’ olduğu haberinden hoşlanmayanlar kesinlikle vardır.
Belinde silahı bile yoktur İngiliz polisinin…
“Vay, ülkenin polisine nasıl töhmette bulunursun” diye dünkü bu haberinin sonrasında gazetenin üzerine gitmeyi düşünen olmuş mudur? Kral? Başbakan? İçişleri bakanı?
İçişleri bakanı Suella Braverman bunu düşünecek durumda değil esasen. Daily Mail’in de ortalarında bulunduğu gazeteler -neredeyse bütünü-, yeni bakanın kısa vadeli evvelki vazifesi sırasında sergilediği Yönetim anlayışını şiddetle eleştirerek, kendisinin o misyona layık olmadığını okurlarına duyurmakla meşguller.
Kadın siyasetçinin yanlışlığı, ‘gizli’ bir belgeyi görüşünü almak istediği bir milletvekiline göndermesi ve bunu yaparken resmi e-posta adresini değil kendi Özel e-posta adresini kullanması…
Liyakat ölçüsü ortasında devletin kurallarına Müsait davranmak da Mevcut o ülkede.
Konu neden dikkatimi çekiyor?
Şundan: Bizde olduğu üzere, kendilerini partilere yakın hisseden gazeteler ve o gazetelerin manşetini atan yöneticiler ile görüşlerini onların sayfalarından paylaşan müellifler İngiltere’de de var. Onların mevzulara gazetenin manşetinden yahut köşelerinden eleştirel yaklaşımı, siyasetçilerin güzeline eminim orada da gitmiyordur.
Gazeteciler ile siyasetçiler ortasındaki Fikir yakınlığı, yanlışlıklar karşısında susma, olanı görmeme sonucu doğurmuyor.
Politikacılar kendi misyonlarını yapıyor, gazeteci milleti de kendi görevini…
Haberleri değişik kanallardan izleyen, Türlü günlük gazeteleri de göz hizasında tutan herkes, bizdeki durumun, oradaki ile taban tabana Zıt olduğunu biliyor.
Tersi de hakikat bunun.
Muhalefete yakın gazeteler ile TV kanalları da, okurları ve izleyicileriyle, madalyonun sadece Biricik tarafını paylaşıyor.
Böyle bir ülkede birileri, kendi alanlarına giren mevzularda, kurallara sıkı sıkıya bağlı kalarak, yasal hudutlar dışına çıkmadan vazife yapıyorlarsa, onları alkışlamak gerekir.
Politikacılar, devlet vazifelileri -memurlar- ve medya mensupları ortasında olması gereken münasebet biçimi, ülkelerde işlerin doğru-yanlış gitmesini belirler.
Çoktandır bizde, siyasetçiler “Yanlış yapanı haberleştirmeden, haklarında yazmadan Evvel bize bildirin, gereğini yapalım” diyor, devlet ismine devinim edenler anayasa ve maddelerle belirlenmiş kurallar yerine siyasetçilerin ağzına bakarak misyon yapıyor, gazeteci tayfası da gelişmelerden işlerine geleni görüp başkalarını es geçiyorlar.
Yanlış da olabilirim, fakat müşahedelerim bu yolda.
Böyle bir ülkede işlerin düzgün gitmesi beklenemez.
Konuyu iktidar-medya alakası üzerinden ele almış görünsem de, beni bu yazıyı yazmaya sevk eden, birinci seçimde iktidara gelmeyi bekleyen muhalefetin de, bekledikleri olur ve devlet idaresini ele alabilirlerse, bugünkünden farklı bir işleyişte bulunacaklarından Çok emin olmayışımdır.
İktidarın medyası var.
Muhalefetin de medyası var.
Politik yelpazenin her iki tarafı -iktidar ve muhalefet- misal davranışlar içerisindeler. İktidar değiştiğinde -değişirse- yalnızca şahıslar değişmiş olacak, bugünün iktidar medyası neleri öne çıkartıyor ve neleri gözlerden saklıyorsa, yarınki iktidarın medyası da motamot o denli yapacak.
Politikacılar da kendilerinden evvelkilerin “Benim memurum” ve “Benim gazetecim” arayışını ve ayrıştırmasını devam ettirecek.
Ne yapayım, gelişmeleri izliyor ve insanları gözlüyorum, bana o denli olacakmış üzere geliyor.
O vakit?
Bir müddetliğine iktidarın anlayışının değişmesini bekledim, artık de muhalefetin topluma daha Çok itimat telkin edecek bir ilgiler biçimi benimsemesini bekliyorum.
Hem de, “Böyle gelmiş, bu türlü gitmez” anlayışı Yargıç hale gelene kadar ülkenin içinde debelendiği kısır döngüden kurtulmasını beklemenin Düş olduğunu bile bile.
Yine de beklemeye devam.
*Bu yazma fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Yorum Yok