Fehmi Koru*
Günü şimdi mutlaklaştırılmış olmasa bile seçim ufukta göründü ve iktidar ile muhalefet cepheleri sandıktan kendilerini sevindirecek bir Sonuç çıkacağından nihayet derece emin görünüyorlar.
Böylesi bir ortama galiba birinci Kez Şahit oluyorum.
Seçim yasal tarihi olan 25 Haziran 2023 tarihinde yapılmayacak, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan yetkisini kullanarak seçimi 14 Mayıs 2023 tarihine almak niyetinde; bunu kendisinin açıklamalarından biliyoruz.
İyi de neden şimdiden kararını mutlaklaştırmak yerine Mart ayını bekliyor?
Belli ki, önümüzdeki iki ay içerisinde ortamın daha da bariz hale gelmesi beklenecek.
Ortam iktidar açısından Müsait olmazsa ne olacak, seçimin vaktinde yapılması mı tercih edilecek yoksa Öbür bir plan mı var?
Nereden bilebilirim. Bildiğim, seçim tarihini erkene alma niyetinin olduğu, lakin bunu katılaştırma konusunda Çabuk edilmediği…
İktidarın paydaşları olan Beyaz Parti ile MHP’nin seçim sonucundan umutlu olmaları bu bakımdan kıymetli.
Umut şu sırada yüksek görünüyor.
Biraz evvel, iktidara kayıtsız koşulsuz dayanak veren ve iktidarın iki ögesi tarafından da prestij gören gazetelere göz attığımda, hem haberlere hem de köşe yazılarına seçimle ilgili kazanma umudunun Yargıç olduğunu ayrım ettim.
İtibarlı gazetelerde yer Meydan kimi bilinenler yanında adı-sanı daha Evvel duyulmamış şirketlerin yapıtı kamuoyu yoklamaları da o kanaati teyit ediyor.
Peki ya muhalefet?
Muhalefet cephesi de misal bir umuda sahip üzere. İki hafta sonra, 13 Şubat 2023 tarihinde, yine bir ortaya geldiklerinde, altı partinin önderleri, cumhurbaşkanı adaylarını açıklayacaklar. Evvelki buluşmalarından sonra yayımladıkları metinlerde ve vatandaşla buluşmalarında tekrarlayageldikleri argümanlarının -yani 13. Cumhurbaşkanının kendi adayları olacağı iddiasının- hayata geçeceğinden onlar da Fazla emin.
Kanaatlerini dayandırdıkları kamuoyu yoklamaları onların da var.
Gerçek ne? Bugün seçim olsa sandıktan hangi taraf önde çıkar? Hangi ittifakın adayı cumhurbaşkanı seçilmeyi başarır?
Bu soruya keskin bir yanıt vermek kolay değil.
Daha evvelki seçimlerden hareketle bir varsayımda bulunulabilir ve muteber araştırma şirketlerinin anket sonuçlarına bakılarak kestirimin sağlaması da yapılabilir tahminen; lakin Kesin bir kanaate varmanın kuralları bugün için yok.
Henüz seçimin 14 Mayıs tarihinde yapılacağı bile Kesin değil.
Cumhur İttifakı’nın adayını Yüksek Seçim Kurulu’nun (YSK) onaylayacağı da meçhul.
[YSK’nın beş üyesi daha yeni değişti; anayasada Öbür hiçbir tarafa çekilemeyecek katılıkta bir tabirle, seçimin tarihi TBMM tarafından erkene alınmazsa üçüncü Sefer Namzet olamayacağı belirlenmiş, iki Kez seçilmiş cumhurbaşkanının ismini YSK üyelerinin yine Namzet olarak onaylayacaklarına inanmak sıkıntı.]
Seçime gidilen günümüz ortamında şimdi belirsizlikler ortadan kalkmamışken, iktidar ile muhalefetin “Biz kazanacağız” havasına girmelerinin bir sebebi de, Aka ihtimalle, YSK’nın Namzet belirleme sürecinde alacağı kararı etkileme niyeti olabilir.
Muhalefetin seçimi kazanması ve iktidarın daha Evvel pek Fazla kere yaşandığı çeşitten Aka bir hezimetle müsabakası durumu her şeyi değiştireceği üzere, o denli bir durumun besbelli hale gelmesi seçim öncesi havayı da tesirler.
Bir evvelki seçimde -18 Nisan 1999 genel seçiminde- sandıktan %10 barajını aşarak Meclis’te temsil edilmeyi başarmış ve üçü ülkeyi bir sonraki seçime kadar koalisyon hükümeti olarak yönetmiş beş partinin, bir sonraki seçimde -3 Kasım 2002 seçiminde- düştükleri duruma bu gözle bakabiliriz.
İlkinin -18 Nisan 1999 seçiminin- sonuçları yüzde olarak şöyleydi:
DSP 14.64
MHP 17.98
Fazilet 15.41
Anavatan 13.22
DYP 12.01
Peki bir sonraki -3 Kasım 2002- seçiminde ortaya çıkan tabloda tıpkı partilerin durumu ne oldu?
DSP 1.22
MHP 8.36
Saadet 2.49
Anavatan 5.13
DYP 9.54
O seçimde sırf yeni kurulmuş Beyaz Parti (%34.28) ile CHP (%19.39) %10 barajını aşıp Meclis’te temsil edilme hakkı kazandılar ve Beyaz Parti Biricik başına iktidar oldu.
Seçmenin parti bağımlılığı ne kadar zayıf, bu tablolardan görülebiliyor.
Yalnız bize ve bizim seçmene Özel bir durum değil bu; seçmenler her demokratik ülkede sandığa farklı sonuçlar yansıtabiliyor ve kendilerine güvenen partileri Hayal kırıklığına uğratabiliyorlar.
Bu bir gerçek.
Ancak bir Öbür gerçek daha var: Katıldığı birinci seçimde -3 Kasım 2002’de- oyların sırf %34.28’ini alarak iktidar olabilmiş Beyaz Parti, sonraki seçimlerde oylarını %50’ye dayanır hale getirebilmiş, yapılan en nihayet genel seçimde -24 Haziran 2018’de- %42.56 oy ile iktidarını sürdürmeyi başarabilmişti. nihayet seçimde ikinci Sefer Namzet olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan da % 52.59 oy alarak birinci tıpta seçilmişti.
Yapılacak birinci seçimde sandığa ne yansıtacağını şimdilik sadece ‘seçmen’ diye andığımız anonim şahıslar biliyor.
İki tarafın da seçmenlerin ülke yönetme misyonunu kendilerine vereceğinden emin olmasının hiçbir mahzuru yok.
*Bu yazma fehmikoru.com adresinde motamot açıklanmıştır.
Yorum Yok