Fehmi Koru*
Önce sineması birkaç ay öncesine sarmam gerekiyor.
Muhalif bir kanalda Fazla sayıda yorumcunun katıldığı bir münakaşa programı. O Cin programlarda artık münakaşa pek olmuyor; körlerle sağırlar birbirini ağırlar durumu var. Program iştirakçileri çoklukla tıpkı eğilim ve kanıdaki insanlardan seçiliyor…
[İktidarın prestij ettiği TV kanallarında, kimleri çıkarabileceklerine, kimleri asla Davet etmeyeceklerine dair bir İsim listesi olduğu doğruluğu değişmeze yakın bir argümandır. Misal bir liste çalışmasının muhalif kanallarda da bulunduğunu düşünüyorum. Herhalde o listeyi de iktidar değişirse irtibat başkanlığı misyonunu üstlenecek şahıs hazırlamıştır.]
Sözünü ettiğim programda Yeniden Fazla sayıda iştirakçi var. Onlardan biri, o sıralarda Londra’daki hekimlik misyonunu bırakıp Türkiye’ye dönmemiş, şimdi GÜZEL Parti’ye girmediği için de partili sıfatı bulunmayan Turhan Çömez.
Turhan Çömez daha Beyaz Parti kurulmadan Tayyip Erdoğan’ın yanında yer almış, hekimliğini biraz geriye itip Erdoğan’ın Özel kalemi misyonunu üstlenmişti. O başbakan olduğunda da konutunu Ankara’ya taşımış, başbakanlıkta birebir misyona getirilmişti. Birinci seçimde Beyaz Parti Milletvekili olarak TBMM’ye gelmişti.
Sonraları ne olduysa oldu ve Turhan Çömez Beyaz Parti dışına çıktığı üzere açılan Ergenekon davalarında haksız yere yargılandı da. Bir mühlet bu yüzden cezaevinde de kaldı.
Uzun yıllar Evvel kendini attığı Londra’da hekimlik yaparken, bulduğu her fırsatta muhalif görüşlerini kamuoyuyla paylaşmaktan da çekinmedi.
Günümüzde de iktidara en Misli muhalefet yapanlar ortasında yer alıyor Turhan Çömez.
Programın bir Öbür iştirakçisi, haydi onun da ismini vereyim: Fikret Bila, kendisinden Evvel konuşan Turhan Çömez’in tenkitlerini dinledikten sonra, Çömez’e şu soruyu yöneltti: “Sizin üzere biri nasıl oldu da Beyaz Parti üzere bir partiye girebildi?”
Diğer iştirakçilerin yüzlerine baktım, onlarda da “Bu nasıl bir soru” şaşkınlığı yerine soruya verilecek yanıtı bekleme heyecanı ayrım ettim.
Sorunun muhatabı kibar bir insan; soruya ağırbaşlı ağırbaşlı karşılık vermekten Geri durmadı.
Muhalefet saflarında yer alanlar -özellikle CHP’nin prestij ettiği medya- Beyaz Parti ile yolu kesişmiş herkese Turhan Çömez’e sorulmuş o sorunun altında yatan toptancı görüşle yaklaşıyor. Birinci periyodunda Beyaz Parti’de vazife almış, onun saflarında bulunmuş yahut icraatlarını beğenmiş ve beğendiğini söyleyip yazmış, hatta oyunu Beyaz Parti’ye vermiş herkes, onlar için, ‘parya’ muamelesi görmeyi hak ediyor.
İsterse o bireyler, vaktiyle beğendikleri icraatlar yapmış olan partinin istikamet değiştirmesi sonrasında onunla ortalarına ara koymuş, hatta kimileri Turhan Çömez üzere TV ekranlarında en Misli tenkitleri kamuoyuyla paylaşmış, kimileri yazılarıyla Beyaz Parti’nin şimdilerde tuttuğu yolun yol olmadığını ısrarla okurlarıyla paylaşmış olsun, ayrım etmiyor.
Fark etmediğini Fikret Bila’nın o günkü programdaki sorusu veciz bir biçimde ortaya koyuyordu.
Kemal Kılıçdaroğlu’nun cumhurbaşkanlığına gidilen yolda sırf CHP’li tabandan alınacak oyların kâfi olmayacağını ayrım ederek oluşturduğu ‘6’lı masa’da yer Meydan CHP’li olmayan önderlere nazar da Bila’nın Çömez’e bakışından farklı değil.
Bazı programlarda, bu alandaki rahatsızlığı, nezaketi elden bırakarak Aleni ve seçik Anlatım eden, CHP’nin muteber saydığı yorumcular da çıkıyor esasen.
En nihayet örneğini, ÂLÂ Parti genel lideri Meral Akşener’in masayı terk etmesinin akabinde o tiplerin hürmet ve nezaket sonlarını Fazla aşan yorumlarında gördük.
Tersi de var.
Şu sıralarda bulunduğum birtakım meclislerde, muhafazakar bilinen birtakım bireylerin CHP’ye ve başkanı Kılıçdaroğlu’na yönelik kuşkucu yaklaşımlarını gözlemledim..
Onlar da, Kılıçdaroğlu’nun genel başkanlığa gelmesinden Evvel CHP’de üstlendiği sorumluluklar sırasında yaptığı kimi açıklamalar ve yerine getirdiği misyonları günümüze taşıyarak, “Böyle birine nasıl oy verilir?” sorusu eşliğinde karşı çıkış sergiliyorlar.
Bulunduğum bir ortamda Kıymetli bir politiğe, “Kılıçdaroğlu ile Bir arada olmayı içinize nasıl sindiriyorsunuz?” sorusu yöneltildiğini kulaklarımla işittim.
‘Helalleşme’ sürecini, daha doğrusu Kılıçdaroğlu’nun 100 yıllık CHP’yi klâsik yerinden uzaklaştırarak getirdiği yeri hiç hesaba katmadan…
Oysa insanoğlunun en Değerli özelliği değişebilmesidir.
Eskiler o özelliğe sahip olmayan tipler için “Nuh der peygamber demez” tabirini kullanırlardı.
İnatçılık derecesinde yanlış görüşlerine saplanıp kalan tipler için, Yine eskiler, değişik mahlukat isimlerini sıfat olarak kullanırlardı.
Değişimler yaşanmasa ilim gelişmez, insanlık cilalı taş periyodunda kalırdı.
İnanç sistemleri, daha Evvel gelen dinlerin temsil ettiği temellerin gelişerek değişmesi üzerinden İslam’a gelmişlerdir.
Günümüzde ilim insanları ‘2×2=4’ derecesinde Kesin bilinen tezleri bile sorgulamaktalar.
Newton’un, Einstein’ın bilime kazandıkları teorilerini bile.
Dün İngiliz Guardian gazetesinin pazar günleri ‘Observer’ ismiyle çıkan nüshasında, bu görüşüme Güç kazandıran Farklı bir haberle karşılaştım…
Geçirdiği bir hastalık sonrasında bedeni devinim kabiliyetini kaybetmiş, konuşabilmeyi bilgisayar programı sayesinde başarabilen Stephen Hawking isimli Cambridge Üniversitesi profesörüyle ilgili bir haberdi bu.
2018 yılında ölen Stephen Hawking’in Einstein’ın ‘görecelik’ teorisi bedelinde kabul edilen bir tezi Mevcut ve o bunu dünyanın Çabucak her lisanına çevrilerek 10 milyon adetten Çok satılmış ‘A Brief History of Time’ (Zamanın Kısa Tarihi ismiyle Türkçede yayımlandı) isimli kitabında işlemişti.
Haber şu: Hawking, dünyanın dört bir tarafında sonuncu bilimsel görüş olarak kabul edilen kitabında işlediği tezin tam zıddının geçerli olduğuna dair bir kitabı vefatından kısa müddet Evvel yazmış ve o kitap bu hafta piyasaya çıkmış.
Ayrıntısı şu haberin: Cambridge’de kendisinin asistanlığını yapan Thomas Hertog 2002 yılında Hawking’den “Gel görüşelim” diyen bir bildiri almış. derhal odasına koştuğunda Hawking’in heyecanının gözlerine yansıdığını ayrım etmiş Hertog.
Bilgisayar yardımıyla şunu söylemiş Hawking: “Fikrimi değiştirdim. ‘Zamanın Kısa Tarihi’ kitabımı yanlış bir perspektiften yazmışım.”
İkili oturmuş, bu hafta yayımlanan kitabı yazmaya koyulmuşlar.
Ne demek istediğimi bu Hadise anlatıyor sanırım: Beşerler değişir. Siyasetçiler ve partiler de değişiyor. Hasebiyle insanların da değişebileceğini kabul etmemiz gerekiyor.
Değişim kimi yanlış tarafa de olabiliyor, hakikat istikamete de.
İnatçı keçi olarak ve hatta uzun kulaklı bir mahluk üzere anılmak istemiyorsak vakti geldiğinde değişmeyi bileceğiz.
Kılıçdaroğlu “Değiştim” diyor, değiştiği de ayrım ediliyor; pekala CHP’li bilinen yahut o denli geçinenler ona tam ayak uydurdu mu?
Medyasının ve CHP ismine konuşan kimilerinin farklı telden çaldıklarını görebiliyorum.
*Bu yazma fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Yorum Yok