Fehmi Koru*
Birkaç gün oluyor, CHP sözcüsü hür özel harika Değerli olduğunu söylediği bir ‘ifşaat’ öncesinde öldürülme tehlikesinden Laf eden bir ikazda bulundu. İzah yapamadan öldürülürse diye, o denli bir ihtimal gerçekleşirse açıklamaları için, ifşa edeceği bahisle ilgili detayları üç başka arkadaşına göndermiş…
Neyse ki, o denli bir gelişme yaşanmadı. özel söyleyeceklerini kendisi açıkladı. Hayatına kast eden olmadı.
Dün de, bu defa CHP genel lideri Kemal Kılıçdaroğlu, partisinin Meclis kümesinde öldürülme ihtimalinden Laf etti ve vasiyetini açıkladı.
Bakın neler söyledi Kılıçdaroğlu:
“Önce benimle konuşmak istediler, anlaşmak istediler; kapıyı yüzlerine kapattım! Her türlü operasyona başvurdular. Ve artık nihayet basamağa geldik; silah ve suikast tehditleri. nihayet ikazlarını yapıyorlar akıllarınca. Be gafiller, be erdemsizler, be akılsızlar, be müptezeller, be çakallar! Siz mi beni korkutacaksınız? Sizin önünüze diz çöküp yaşamaktansa, ayakta ölmeyi tercih ederim! Hodri meydan, gelin görüşelim. / Ha İlah nasip eder de yaşarsak, hayatınız boyunca görüp göreceğiniz en Aka karabasan olmaya devam edeceğim. Trolleriniz beni yolumdan çeviremez, durduramazsınız.”
Eskiler bu türlü durumlarda “Ağızlarından yer alsın” derlerdi.
Türkiye siyasi cinayetler ve suikastlar bakımından tekin bir ülke değil. Daha önceye ilişkin olaylar da Mevcut lakin benim siyaseti yakından gözlemlediğim yıllar boyunca, vazife başındaki üç başbakana –Bülent Ecevit, Süleyman Demirel ve Turgut Özal’a- yönelik öldürme teşebbüsleri yaşandığını yeterli hatırlıyorum.
Kamuoyuyla paylaşılmayan üst seviye maksatlara yönelik Öbür aksiyon hazırlıkları ilgili kurumlar tarafından evvelden ortaya çıkartılarak başarısız kılınmış da olabilir.
Demirel’e saldıran şahıs için ‘meczup’ sıfatı kullanılmıştı.
Ecevit ve Özal ise faillerinin ‘derin devlet’ yapılanmasıyla ilgisi bulunduğundan kuşkulanılan aksiyonlara uğramışlardı.
Gazeteciler, sivil cemiyet örgütü liderleri ve lider pozisyonundaki insanlardan hayatlarını siyasi maksatlı cinayet ve suikastlarda kaybedenlerin sayısı ise utanılacak boyutlarda.
Bu geçmişe bakarak emsal teşebbüslerin günümüzde tekrarlanmayacağını tez etmek güç.
Peki de, CHP’li siyasalların bu türlü bir ihtimalin artık de geçerli olabileceğini akıllarından geçirmelerinin sebebi ne olabilir?
Soruya karşılık ararken aklıma MHP’li bir ismin –Doç. Sinan Ateş’in- Ankara’da, güpegündüz suikasta uğraması geldi.
Her ne kadar farklı bir kampın insanı olsa bile, öldürülen kişinin ‘siyasi’ kimliği, Öbür eğilimden siyasilere kendi başlarına da bu türlü bir akıbetin gelebileceğini düşündürmüş olabilir.
‘Cinayetler ve suikastlar dönemi’ denilebilecek 1970’li, 1980’li ve 1990’lı yıllarda, değişik eğilimlerden pek Fazla öndegelen şahsiyet, birbiri arkasına siyasi aksiyonların maksadı haline gelmişlerdi.
Sağdan-soldan değerli insanlarımızı o 30-40 Yıl içerisinde kaybettik.
Geçenlerde burada dikkate sunmuştum: Solcu bilinen gazeteci-öykücü umut Kaftancıoğlu 11 Nisan 1980 tarihinde, konutundan çıktıktan kısa mühlet sonra, okuluna bırakacağı Ufak kızının gelmesini beklerken, yanına yaklaşan iki şahıs tarafından katledilmişti. Ondan birkaç ay sonra -5 Temmuz 1980’de- yakın arkadaşım MTTB’li Sedat Yenigün berberde traş olurken öldürüldü.
Her iki cinayette tıpkı silahın -291554 nolu deve marka tabancanın- kullanıldığı biliniyor.
Başbakanlara, siyasi kimlikli şahıslara, gazeteciler, muharrirler ve sivil cemiyet başkanlarına yönelik teşebbüslerin yaşandığı ‘cinayet ve suikastlar dönemi’ni gözlemlemiş tıpkı iş alanlarından insanların -siyasiler, gazeteciler, müellifler ve sivil cemiyet önderlerinin- bir Biricik ölümlü aksiyonla karşılaşıldığında bu geçmişle ilgili anılarının canlanmaması imkansız.
Sinan Ateş’e yönelik suikast olmasaydı, muhtemelen hür özel ve Kemal Kılıçdaroğlu’nun nihayet günlerdeki çıkışlarıyla karşılaşılmayacaktı.
Kuşkular büsbütün Beyhude değil.
Olur mu, geçmişte yaşananlar günümüzde de tekrarlanır mı, bilemem; lakin evvelce yaşananların günümüzde tekerrür etmesinin nasıl engellenebileceğini söyleyebilecek durumdayım: Meydana gelen birinci olayın üstüne kararlılıkla giderek…
Karanlık olayların yaşandığı geçmişte, sonradan kendisine de suikast teşebbüsünde bulunulacak bir başbakan, eğilim olarak yakın hissettiği insanların cinayet işlediklerini kabul etmeyeceğini açıklamıştı.
Ne Aka gaflet…
Canilerin, siyasi suikastlara teşebbüs eden ve birçok Kez gayelerine ulaşanların kimliklerinin sağcı yahut solcu olmasının hiç ayrım etmediğini yaşayarak öğrendik.
Tabii pek Fazla insanımızı kaybettikten sonra…
Öldürülenler ortasında Fark yapmadan birinci cinayetin üzerine kararlılıkla gidilmiş olsaydı, Aka ihtimalle, ondan sonraki cinayetlerin önüne geçilebilirdi.
Bu gerçek de bizi bugün ne yapılması gerektiği konusuna yönlendiriyor.
Ülkemiz siyasetin en ağır yaşandığı bir seçime hakikat süratle ilerliyor. Değişik yabancı yayın organlarında da yer Meydan değerlendirmelerle, bizde yapılacak seçimin değerini dünya da bizler kadar biliyor.
Kritik bir seçim.
Seçime gidilen ortamlar ‘iyi saatte olsunlar’ diye de isimlendirilen karanlık güçleri harekete geçirir çoklukla.
Oy hakkı bulunmayan yerli-yabancı güçler, terör örgütleri, kendi tercihlerine sandıkta yol açmak yahut istemedikleri sonucun çıkmasını engellemek üzere, bunu sağlayacağını düşündükleri tipten aksiyonlarla, devreye girebilirler.
Pek Fazla seçim öncesi bu Cin hareketlerle karşılaşıldı ülkemizde.
Tedbirli olmak bu yüzden koşul.
Ankara’da işlenen Sinan Ateş suikastında aksiyoncular ile onları yönlendirenler ‘suçüstü’ oldular.
Fazla uzatmadan, kararlılık gösterisi yerine geçecek biçimde, aksiyoncu takımın yargı önüne çıkartılması sağlanmalı.
Bu ortada, hür Özel’i ve Kemal Kılıçdaroğlu’nu kendilerine suikast yapılabileceği tasasına sürükleyen sebepleri de ihmal etmemek ve kimleri kast ediyor idiyseler, o kuşkuların maksadı olan şahıs ve örgütlerle ilgili de, Şayet bu türlü bir niyetleri varsa caydıracak önlemleri almaktan da Geri durulmamalı.
Hatırlatırım: Geçmişin karanlık periyotlarında siyasi iradenin kararsızlığı iktidarlar için güzel Sonuç doğurmamıştı.
*Bu yazma fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Yorum Yok