Fehmi Koru*
Dün yazdım: İktidarların kullanabileceği imkanlar, fırsatlar ve verebileceği umutlar ile muhalefet yarışamaz. Cumhur İttifakı’nın kalabalığı daha Çok idiyse buna şaşırmam.
Ben hala bir gün evvelki muhalif kalabalığın seçim sonucuna dair daha Kıymetli bir bildiri teşkil ettiği kanaatindeyim.
İktidarlar sarfiyat ayak kalabalıklara daha Fazla Ehemmiyet veriyorlar.
Örneğini dün Tekrar burada vermiştim: Biricik partili devrin sonunu getiren 70 küsur Yıl evvelki 14 Mayıs 1950 seçiminin öncesinde, CHP’nin düzenlediği İstanbul mitinginde, partinin Vilayet lideri da olan İstanbul valisi Fahrettin Kerim Gökay, önderi Cumhurbaşkanı İsmet İnönü’ye, harikulade kalabalığı göstererek “İşte Paşam İstanbul” diyerek övünmüştü.
DP’nin İstanbul mitingi heyecan vericiydi lakin valinin övünmesi doğruydu; DP’nin mitingi CHP’ninki kadar kalabalık değildi.
O seçimi hem İstanbul hem de Türkiye genelinde kaybetti devrin iktidarı CHP; seçimi kazanan, kitlelerini “Yeter, Laf milletindir” sloganıyla heyecanlandıran rakibi DP oldu.
İstanbul mitingleri olaysız geçti de Erzurum’da olana ne diyeceğiz?
Millet İttifakı ismine düzenlenen mitinge katılan İstanbul’un belediye lideri Ekrem İmamoğlu’na reva görülen muamele, otobüsünün taşlanması, iştirakçilere saldırılması olacak şeyler değil. güvenlik güçleri gelişmeleri izlemek yerine evvelce alınan önlemlerle taşkınlıkların önüne geçmeli, olaylar meydana geldiğinde de müdahale etmeliydi.
Valinin garip açıklamalarına diyecek Laf bulamıyorum.
İktidarın Ufak ortağı MHP’nin önderinin meydanlarda söylediği içinde ‘mermi’ sözcüğü geçen Tümce akılda tutulduğunda, Erzurum’daki olayın kansız geçmesine sevinebiliriz bile.
Geçmiş tecrübeler, mitinglere yönelik barışçı olmayan davranışların, yapanlara, yapıldığında müdahale etmeyenlere ve olan-biteni hafife alıp akınlara maruz kalanları suçlayanlara Yarar getirmediğinin delili.
İktidar seçim sonrasında yerinde kalacaksa da pozisyonunu kaybedecekse de, bu süreç, barışçı havaya halel getirilmeden gerçekleştirilmeli. İktidar yerini muhafazayı başarırsa yönetilemez bir ülkeyle karşı karşıya kalabilir; muhalefete düştüğünde ise bu sefer sıkıntısını anlatmakta zorlanabilir.
Umarım, Erzurum’da olan Erzurum’da kalır, Öbür yerlerde de tekrarlanmaz.
İktidar cephesi şu sırada daha Önemli bir meseleyle karşı karşıya. Vaktiyle kendisine yakın olmuş, Yan yana bulunmuş, yardımlarını görmüş yahut yardımlarına koşmuş kimileri, o pozisyonlarında elde ettikleri bilgileri yahut içinde yer aldıklarını ileri sürdükleri operasyonları, şu günlerde kamuoyuyla paylaşmaktalar.
Sedat Peker’le başlayan sürece nihayet haftalarda Muhammed Yakut ve Ali Yeşildağ da katıldı.
Peker YouTube görüntüleri ile yola çıkmıştı, öbürleri de birebir yolda.
Videoların her biri milyonlarca şahıs tarafından izleniyor.
İktidarın bu gelişmeye karşı tutumu, yayına erişimi engellemekle hudutlu kalıyor. Sedat Peker artık görüntülerini yayınlayamaz halde, öteki ikisinin de görüntüleri yayınlandıktan kısa müddet sonra erişilemez oluyor.
Videolardaki savlar için harekete de geçilmiyor.
İzleyenler açısından tezler Baş karıştırmaktan Öbür bir işe yaramıyor.
İhbarcı mı, itirafçı mı bu şahıslar?
Hiçbiri değil. Değil, zira ülkemizde bu Cin durumlar için düşünülmüş ve uygulamaya konulmuş bir hukuksal taban bulunmuyor.
Geçmişte siyasi tarihimize ‘İSKİ skandalı’ olarak geçen bir gelişme yaşanmış ve husus yargıya intikal etmişti; fakat o durumda savcılar bizatihi harekete geçtiklerinden kamuoyu olaydan haberdar olabilmiş, basın da mevzunun üzerine gidebilmişti.
Savcılar harekete geçmeyince argümanlar iddia olarak kalmayı sürdürüyor günümüzde.
Kafa karışıklığına yol açan da bu durum.
ABD’de ve birtakım Avrupa ülkelerinde, içinde bulundukları ortamlarda hata işlendiğine vakıf olan, yapılan yanlışlıkların halk çıkarına ters olduğunu gözlemleyen şahısların, bildiklerini paylaşmaları teşvik ediliyor.
‘Whisleblower’ deniliyor o Cin şahıslara ve kendilerine muhafaza zırhı sağlanıyor.
Oralarda hata örgütleri içerisinde yer almış, kendisi de suça bulaşmış, hatta ortaya çıktığında cezalandırılmasını gerektirecek cürümler işlemiş şahıslar, örgütün çökertilmesi ve örgüt başkan takımı ile üyelerinin ortaya çıkartılıp cezalandırılmalarına yardım etmeleri karşılığında müdafaa altına alınabiliyor.
Yeni bir kimlikle hayatlarını sürdürmelerine müsaade ediliyor o kişilerin…
Bizde bu türlü bir hukuksal çerçeve bulunmadığı yahut Mevcut olan çerçeve Çeşitli sebeplerle kullanılmadığı için, cürümler yahut halk çıkarına muhalif yanlışlıklar üzerine gidilemiyor.
Şimdilerde kamuoyunu meşgul eden çıkışlar, siyasi içerikli oldukları ve ekseriyetle var iktidarla ilgili tezlerle hudutlu bulundukları için İlgi çekiyor; fakat her ortaya atılan tez seviyesinde kalıyor ve bahisler rastgele bir sonuca ulaşmıyor.
Ne kadar makûs.
Bu Cin savlı çıkışlarla sırf iktidar -haklı yahut haksız- yıpranmıyor, Siyaset de siyasi Bina da yıpranmadan nasibini alıyor.
Yargının devreye girmesi için ise iktidar değişikliği gerekiyor.
Seçime kısa müddet kala ortalığa dökülen görüntüler, ne kadar erişime kapatılmak istenirse istensin, bir yolu bulunup meraklılara ulaştığı üzere, erişim yasağına takılanlar da, gerçeklikleri sınanmamış savlardan fısıltı gazetesi yoluyla haberdar oluyorlar.
Bu ortada seçmenlerin durumunu düşünüyorum: Bazen öğrendiklerinden etkilenip oyunu değiştirecek Bazen de öğrendikleri kendisini rahatsız ettiği halde oyunu evvelden nasıl kullanıyorsa Tekrar birebir istikamette kullanacak.
İnsanlar iki duruma da düşürülmemeli. Hukuk herkese lazım.
*Bu yazma fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Yorum Yok