Suriye tarafındaki çadırlarda yaşayanlar ülkede 10 yılı aşan İç Cenk nedeniyle meskenlerini kaybedenler de, zelzeleden sağ kurtulanlar da olabilir. Suriye’de felaketler üst üste geldi.
Uluslararası hudutları umursamayan sarsıntı, her iki ülkede de Aka yıkıma neden oldu. Lakin memleketler arası yardım çalışmalarına Denetim noktaları vuruş vuruyor. Türkiye’de ağır makineleriyle binlerce kurtarma vazifelisi, paramedikler ve kurtarma köpekleri sokakları doldurmuş halde ve hale sağ kurtulanları arıyorlar. Fakat muhalefetin elindeki kuzeybatı Suriye’nin bu kısmında, bunların hiç biri yok.
Ambulans sirenlerinin gece boyunca duyulduğu, dozerlerin betonları 24 saat boyunca kaldırdığı Antakya’daki yardım çalışmaları karışıklığında dört gün geçirdikten sonra, Suriye tarafına geçtim. Suriye’nin İdlib bölgesindeki Bsania köyünün zeytinliklerinde çoğunlukla sessizlik var.
Bu Hudut bölgesindeki meskenler yeni inşa edilmiş. Artık 100’den fazlası yıkılmış, çakıl ve ak toza dönüşmüş. Köyden Geri kalanların üzerine dolaşırken, enkazın üzerindeki bir boşluk dikkatimi çekti. İçinde büsbütün sağlam kalmış, pembe fayanslı bir banyo vardı.
Deprem, Ebu Ala’nın meskenini yuttu ve iki çocuğunun vefatına neden oldu.
Bsania, Ufak ancak gelişen bir köydü.
Bir yıkıntı yığınına işaret edip “Yatak odası oradaydı, orası benim konutum. Eşim, kızım ve ben orada uyuyorduk. 15 yaşındaki Wala, odanın kıyısında balkona gerçek yatıyordu. Bir buldozerle bulabildik. Ben de götürüp toprağa verdim” diyor.
Artçı zelzeleler, zirveyi sallarken Ebu Ala ve eşi karanlıkta zeytin ağaçlarına tutunuyorlar.
Muhaliflere ilişkin bölgelerde aktiflik gösteren, ak Baretliler diye de bilinen Suriye Sivil Savunma Gücü, ellerindeki kazmalar ve levyelerle ellerinden geleni yapıyorlar. İngiliz hükümetinden bütçe Meydan kurtarma vazifelilerinin Çağdaş arama kurtarma ekipmanları yok.
Ebu Ala, 13 yaşındaki oğlu Ala’yı bulmak için verilen gayretleri anlatınca gözyaşlarını tutamıyor.
“Ertesi güne kadar kazmaya devam ettik. İlah o adamlara Sıkıntı versin. Çocuğumu çıkartmak için bin bir zahmet çektiler” diyor.
Ebu Ala, oğlunu ablasının yanında toprağa verdi.
Bsania’da pek bir şey yoktu lakin konutuydu. Balkonları Suriye kırsalına ve Türkiye’ye bakan Dizi sıra Çağdaş apartmanlar vardı. Ebu Ala köyün gelişen bir topluluk olduğunu söylüyor.
“İyi komşularımız vardı, güzel beşerler. Artık öldüler” diyor.
Çok dindar bir adam olan Ebu Ala artık çaresiz.
“Ben artık ne yapacağım?” diyor. “Hiçbir şey yok, çadır yok, yardım yok, hiçbir şey. Allah’ın merhametinden Öbür hiçbir şey almadık şimdiye dek. Burada sokaklarda dolaşmaktan Öbür bir şey yapamıyorum.”
Biz ayrılırken, bana bir çadırım olup olmadığını soruyor. fakat ona verecek hiçbir şeyimiz yok.
Beyaz Baretliler ile buluşuyorum. Onları sarsıntıda sağ kalanları ararlarken bulmayı bekliyorum. fakat artık Fazla geç. İsmail el Abdullah hem çalışmalardan hem de dünyanın Suriye halkını görmezden gelmesi olarak tanımladığı durumdan rahatsız. Milletlerarası toplumun elinde kan olduğunu söylüyor.
“120 saat geçtikten sonra sağ kalanları aramayı bıraktık. İnsanları kurtarmak için elimizden geleni yaptık lakin kurtaramadık. Kimse bizi dinlemedi.
“Daha birinci saatten itibaren acil müdahale, acil yardım daveti yaptık. Kimse Karşılık vermedi. Bize yalnızca ‘Yanınızdayız’ diyorlardı, Öbür bir şek yoktu. Daha Çok gerece muhtaçlığımız Mevcut dedik. Kimse reaksiyon vermedi”
Birkaç İspanyol hekim dışında, Suriye’nin bu kısmına rastgele bir memleketler arası yardım gelmedi. Bölge Beşar Esad idaresine direnişin merkezlerinden. Türk muhafazasında ve kontrolü de bir vakitler El Kural ile irtibatlı olan Heyet Tahrir el Şam’ın (HTŞ) elinde. teşkilat bu ilişkileri kesse de, neredeyse bütün dünya idarelerinin örgütle bağlantısı yok. Suriye’de bulunduğumuz bütün mühlet boyunca, imgesinin çekilmesini istemeyen silahlı adamlar bize eşlik etti.
Harem’de enkazı çocuklar kaldırıyor.
Suriye’deki İç savaşın üzerinden geçen 10 yıldan uzun müddette, bu bölgede yaşayan 1,7 milyon şahıs Esad rejimine karşı çıkmaya devam ediyor. Bir birden fazla derme çatma kamplarda ya da yeni inşa edilmiş barınaklarda yaşıyor. Bir birden fazla aniden Fazla Kez yerlerinden olmuş. Yani buradaki Ömür sarsıntıdan Evvel de zordu.
Bu bölgeye ulaşan memleketler arası yardım Fazla az. Depremzedelerin bir birçok Suriye Amerikan Tıp Topluluğu’nun desteklediği Bab el Hawa’daki hastaneye götürüldü. genel operatör Faruk el Ömer, yalnızca Biricik bir ultrason aygıtıyla sarsıntının Çabucak akabinde 350 hastayı tedavi ettiklerini anlattı.
Doktora milletlerarası yardımı sorduğumda başını sallıyor ve gülmeye başlıyor.
“Bu mevzu hakkında daha Çok konuşamayız. çok konuştuk ve hiçbir şey olmadı. Olağan durumda bile kâfi sıhhat görevlimiz yok. Bir sarsıntıdan sonra nasıl olduğunu düşünün” diyor.
Koridorun sonunda, Ufak bir bebek teneffüs aygıtına bağlı halde yatıyor. Muhammed Gayyat Receb’in başında yaralar Mevcut ve bandajlı. Ufak göğsü teneffüs aygıtı sayesinde inip, kalkmıyor. Hekimler emin değil lakin üç aylık olduğunu düşünüyorlar. Annesi de babası da sarsıntıda ölmüş ve bir komşuları karanlıkta, meskenin enkazında ağlarken bulmuş.
Suriye halkı birçok Defa yalnız bırakıldı ve artık aldırış edilmemesine alışkın olduklarını söylüyorlar. ancak yardım gelmiyor olmasına hala Öfke var.
Fadel Ghadab Harem kasabasında teyzesini ve kuzenini kaybetmiş.
“BM’nin yalnızca 14 kamyon yardım yollaması nasıl Mümkün olabilir? Burada hiçbir şey almadık. Beşerler sokaklarda” diyor.
Suriye’ye daha Çok yardım ulaştı lakin Fazla Çok değil ve Fazla geç geldi.
Harem’de milletlerarası kurtarma takımları olmadığından, enkazı çocuklar kaldırıyor. Bir adam ve iki genç çökmüş bir binanın kalıntılarını levyeyle kaldırıyor. Hayvan yemlerini dikkatle bir battaniyenin üzerinde topluyorlar. Ömür Suriye’de daha ucuz değil fakat daha riskli.
Gün sona eriyor ve ayrılmak zorundayım. Sondan tekrar Türkiye’ye geçiyorum ve Fazla geçmeden ambulanslar, inşaat makineleri, Ulusal ve memleketler arası yardımların oluşturduğu bir trafik sıkışıklığının içine giriyorum.
Yorum Yok