Ertuğrul Özkök, “Pazar Mektubu” başlığı altında, yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazısında bugün, Pink Floyd’un “Dark Side Of The Moon” albümünün çıkışının 50’nci yılına Özel hazırlanan kimi Hatıra eserlerine değindi. Özkök, “Hangisine inanacağız…Pink Floyd’un bu çarşamba çıkaracağı tişörtün üzerinde yazana mı? Yani ‘Ayın her tarafı karanlıktır’ cümlesine mi..Yoksa Uzay biliminin artık Alelade bir bilgi haline getirdiği yeni gerçeğe mi.. ” kanısını lisana getirdi.
Özkök’ün “Bu çarşamba o denli bir tişört geliyor ki tribün Fazla karışacak” başlıklı yazısı şöyle:
Bu çarşamba o denli bir tişört geliyor ki tribün Fazla karışacak
1 Mart 2023 günü…
Yani bu çarşamba…
Bizim jenerasyonumuzun hayatındaki Fazla Kıymetli bir şeyin 50’nci yıldönümü olacak.
Pink Floyd’un artık efsane ötesi olmuş “Dark Side Of The Moon” albümünün çıkışının 50’nci yılı…
“Post Beatles” periyodunu açan müzik albümüdür bu.
Yani 60’ların Beatles periyodunu kapatıp, 70’leri açan “Vinil efsane…”
Albüm 1 Mart 1973 günü çıktığında ihtilal olmuştu
1 Mart 1973 günü piyasaya çıkmıştı ve ondan sonra müzikte hiçbir şey eskisi üzere olmamıştı.
Pink Floyd bu albümü Londra’daki Abbey Road stüdyosunda kaydetti.
O stüdyo, Beatles’ın en efsane albümlerinin kaydedildiği yerdir.
İşte o Abbey Road stüdyoları önümüzdeki marşamba gününden itibaren “50. Yıl kutlamalarına” başlıyor.
Bunun için Özel kimi “hatıra ürünleri” hazırlandı.
O tarihi kaydı yapan mühendis kimdi ve bu Amel için ne almıştı?
Mesela o plağın “Session sheet’in”, yani kayıt sırasında tutulan stüdyo Celse evrakının sertifikalı replikaları satışa çıkarılacak.
Bu dokümanın özgünü stüdyo arşivinde bulunuyordu ve bugüne kadar Pink Floyd üyeleri bile görmemişti.
Bir de Enteresan detay vereyim.
O plağın kayıt mühendisliğini Fazla Ünlü bir Öbür müzisyen yapmıştı.
Alan Parsons’tu o mühendis.
Yani “Eye In The Sky” müziğini yapan ‘The Meydan Parsons Project’ kümesine ismini veren müzisyen.
Şimdi öğreniyoruz ki o kayıt için haftalığına 35 pound almış.
Bugünün parası ile 500 pound.
Yani 11 bin lira…
Çarşamba satışa çıkacak yeni Pink Floyd tişörtü
Ancak çıkarılacak eserler ortasında biri Mevcut ki benim Fazla dikkatimi çekti.
Bir tişört bu ve üzerinde şu yazıyor:
“Ayın karanlık yüzü yoktur. Gerçek olan şudur ki; ayın tamamı karanlıktır…”
Hopalaaaa…
Elli Yıl “Ayın karanlık yüzü” kavramına inanmış bir Pink Floyd hayranı için ne Aka düşkırıklığı…
Bugünün bilgiye ulaşım imkânları içinde büyümüş jenerasyonları için tahminen Fazla Alelade ve hiçbir şey Anlatım etmeyen bir cümle…
Ama bizim jenerasyonumuz için, “50 Yıl sonra itiraf edilen bir gerçek” manasını taşıyor.
Ayın karanlık yüzü 50 Yıl boyunca alter egomuzdu
“Ayın Karanlık Yüzü” kavramı, bizim kuşağımızda müzik düşkünü beşerler için bir Cin “Alter Ego’dur…”
Çok sevmiştik o cümleyi ve manasını kendimiz vermiştik.
“Ayın göremediğimiz karanlık bir yüzü vardır…”
O hayranlık içinde şunu bile farketmemiştik:
Albümün içinde “Dark Side Of The Moon” ismini taşıyan bir müzik yoktu.
Ama öylesine çığır açan bir albümdü ki, albümden başımıza çakılan Biricik Tümce o oldu:
“Dark Side Of The Moon…”
Sadece biz mi?
Bugün 17 yaşındaki torunum Sinan da bu albümün üzerindeki prizmayı taşıyan tişörtleri giyiyor, Pink Floyd dinliyor.
Tam 45 milyon adet satmıştı bu albüm…
Bugün, kümenin üyesi Roger Waters’ın konserlerini hâlâ dolduran onbinlerce insan müzikleri hâlâ daima bir ağızdan söylüyor.
50 yıldır albümün üzerinde dolaşan hayalet mi etkiledi?
Aradan 50 Yıl geçti ve hâlâ düşünüyorum.
“Ayın Karanlık Yüzü” niçin hayatımızda bu kadar Aka bir motto oldu?
Albümdeki müzikler 1968 sonrası değişen tarihi bir paradigmanın sözüydü.
Albüm yeni nesilin eleştirdiği “kapitalist açgözlülük”, “zaman” ve “ölüm” üzere hususları anlatıyordu bize.
Bir de bu global kaosun genç insanlarda yarattığı mental bozuklukları…
Grup üyelerinin kaybettikleri arkadaşları Syd Barett’in hayaleti dolaşıyordu bu albümün üzerinde.
Daha doğrusu onun “delirmesi” ve onu delirten şeyler…
Sorbonne’da Lacan’ı en ön Alelade izledim yıllar
O hayalet aslında hepimizin üstünde dolaşıyordu.
Freud’u birinci defa okumaya başladığımız yıllardı.
Daha üç Yıl Evvel öğrenmeye başladığım Fransızcamla, Lacan’ın derslerini en ön Alelade izlemek için sabah 6’da kalkıp Sorbonne’a gittiğim yıllardı.
Anlattıklarından hiçbir şey anlamasam da sadece “Being there”,”Orada olmak” hissiyle izliyordum.
Carl Jung’un “Shadow self” kavramını yeni keşfetmiştik.
“İnsan ruhunun karanlık tarafı” bizi Ebedi bir karadelik üzere içine çekiyordu.
Resmen aşık oldu bu ‘karanlık’ kelimesine
İşte o denli bir yılda geldi “Ayın Karanlık Tarafı” albümü..Resmen aşık olduk bu kavrama…
O kavramı bir Cemal Süreya dizesi, bir Ece Ayhan kavramı üzere kimbilir kaç geceler sevdiğimiz bayana fısıldadık.
“Karanlık” sözü tahminen de bilinçaltımıza, gelmekte olan Fazla uğursuz ve hakikaten karanlık bir 21. yüzyılı haber veriyordu.
Ama biz işin romantik tarafındaydık.
Son müziğin en sonunda stüdyoda bağıran adam
O hayranlık aurası içinde plağın içindeki nihayet müziğin nihayet cümlesini işitmemiştik.
Daha doğrusu işitmiştik de işitmek işimize gelmemişti.
Plağın nihayet müziği “Eclipse’di…”
Yani “Tutulma…”
İşte o müziğin sonunda, müzik bittikten sonra biri geriden sesleniyordu:
“Aslında ayın karanlık yüzü yoktur…
Çünkü her tarafı karanlıktır…”
Oysa ondan 14 Yıl Evvel Ruslar o denli bir fotoğraf çekmişti ki
Şimdi öğreniyoruz ki, kayıt sonundaki o cümleyi söyleyen şahıs stüdyoda çalışan biriymiş…
İtirazını daha o gün kayda geçirmiş.
Ama biz duymadık.
O günlerde duymak istemediğimiz Öbür bir şey daha vardı…
Ruslar o plağın çıkmasından 14 Yıl Evvel 7 Ekim 1959 günü ayın karanlık yüzünün fotoğrafını çekmişti.
O fotoğraf gösteriyordu ki, ayın karanlık yüzü aslında bizim aydınlık diye bildiğimiz yüzünden daha karanlık değildi.
|
Ayın karanlık yüzü yoktur, Irak yüzü vardır Uzay bilimi ve yeni teleskoplar bize artık değişik bir gerçeği anlatıyor. Ayın hakikaten karanlık yüzü yoktur. Her tarafı en az bizim yeryüzümüz kadar güneş görmektedir. Ama Yine de ayın “ulaşamadığımız” bir yanı vardır. Çünkü dünyamızdan ayın daima tıpkı tarafını gördüğümüz için öteki tarafı bize daima “öteki taraf” olarak kalıyor. Ayın etrafını dolaşan Uzay araçları o tarafa geçince bağlantı kesiliyor. 50 Yıl sonra artık hangisine inanacağız? Hangisine inanacağız… Pink Floyd’un bu çarşamba çıkaracağı tişörtün üzerinde yazana mı? Yani “Ayın her tarafı karanlıktır” cümlesine mi.. Yoksa Uzay biliminin artık Alelade bir bilgi haline getirdiği yeni gerçeğe mi.. Veya şuna mı; Aslında ayın her tarafı karanlıktır… Yoksa şuna mı? Aslında ayın her tarafı bizim dünyamız kadar güneş görür… Bütün kötülükleri hapsedeceğimiz bir karanlığa muhtaçlığımız Mevcut mı? 1960’lar ve 70’ler aydınlanma yılarıydı… 1930’ların faşizmini, 1950’lerin Stalinci diktatörlüklerini aşma umudumuzun yükseldiği yıllardı. Hayal ettiğimiz ülkelerimiz vardı… Vaat edilmiş ütopyalarda yaşıyorduk. 21’inci Yüzyıl Fazla uzaktaydı lakin Tüm karanlık rejimlerin biteceğine, özgürlüklerin geleceğine inanıyorduk. Kötülükleri ayın karanlık yüzüne hapsetmiştik. Bu çarşambadan itibaren tribün Fazla makus karışacak Diyorum ya… Bizim tribün Fazla karışacak… Çünkü artık büyüdük ve hangisine inanacağımıza karar vereceğimiz Vakit geldi. Hangisine inanacağız? Kötülükleri karanlık bir odaya kapatabilme, hapsedebilme hayaline mi… Yoksa her tarafın karanlık olduğu bir dünyaya boyun eğmeye mi… Ben 50 Yıl evvelki albümün kapağına ve orada yazılan üç söze inanmaya devam edeceğim… Ayın karanlık bir yüzü vardır ve hala Tüm kötülükleri oraya gömebiliriz…
|
Yorum Yok