Ertuğrul Özkök, “Pazar Mektubu” başlığı altında, yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazısında bugün, “Louis Vuitton- Moet&Hennesy” kümesinin en Aka hissedarına değindi.
Özkök, “Cumhuriyetimizin 100’ncü yılında Aka millet Meclisi’mizin kuruluşunun 100’ncü yılında hepinize Mesut bir 23 Nisan günü diliyorum.14 Mayıs akşamı terleyen hayli siyasetçi ve işveren göreceğiz… oy verirken size düşen ise yalnızca ve yalnızca Cumhuriyetimizin 100’ncü yılında ülkemizi nerede görmek istediğinize karar vermek.” fikrini lisana getirdi.
Özkök’ün “En Aka işverenin çocuğu 14 Mayıs’ta ne kadar terleyecek?” başlıklı yazısı şöyle:
En Aka işverenin çocuğu 14 Mayıs’ta ne kadar terleyecek?
Ülkenin en Güçlü çocuğu…
Henüz 30 yaşında, lakin babasının işinin başında.
Üzerinde Dior grup Entari var.
Altında Loro Piana espadriller…
Yeniden tasarladığı mağazasının üçüncü katında merdivenlerden aşağı bakarken yanındakilere soruyor:
“Bakın bakayım terlemiş miyim?”
Bu çocuk deodorant nedir bilmez mi yahu?
Sizin içinizden de “Böyle bir mağazada sorulacak soru mu” diye geçmiştir varsayım ederim.
Normaldir… Pahası en az 12-15 bin dolar (Dünkü Tahtakale kurları ile 315 bin TL) olan bir Dior kadro elbisenin içinde terlemek beğenilen bir şey değil…
“Bu çocuk deodorant nedir bilmez mi” diye sorabilirsiniz…
Haklısınız diyeceğim ne Mevcut ki, kendi verdiği yanıtı okuyunca bu soruyu niçin sorduğunu da daha âlâ anlayacaksınız.
Ama Evvel bu 30 yaşındaki işveren çocuğunun kim olduğunu, bir de babasının kim olduğunu yazayım.
Çocuğun ismi Alexandre Arnault.
Babasının ismi Bernard Arnauld…
LVMH, yani “Louis Vuitton- Moet&Hennesy” kümesinin en Aka hissedarı.
Sahibi yani…
Bloomberg Dünya Milyarder Endeksi’nde, Elon Musk’ı tahtından indirip, dünyanın en Güçlü insanı koltuğuna oturmuş kişi.
Audrey Hepburn’ün Tiffany’de Kahvaltı’sındaki o dükkânda
Alexandre Arnault şu günlerde, LVHM kümesinin dünya çapında en Ehemmiyet verdiği bir itibar işinin başında…
Şirket 2021 yılında dünyanın bir numaralı mücevher markası sayılan Tiffany’i 16 milyar dolar karşılığı satın aldı.
Tiffany’i mücevher satın alamayanlar da bilir.
Audrey Hepburn’un oynadığı “Tiffany’de Kahvaltı” sinemasında gördüğümüz o mücevher dükkânı.
O sineması “Moon River” isimli müziği ve bir de Hepburn’ü, üzerinde Siyah bir Givenchy rob, Oliver Goldsmith Siyah gözlükleri ve elinde köşedeki kahveden alınmış karton bardaktaki kahvesiyle bir moda ikonuna dönüştürmüştü.
Tabii sinemanın senaryosunu Fazla sevdiğim Truman Capote’un yazdığını da unutturmamalıyım.
Modern işletmecilik ve gazeteciliğin geldiği yeri gösteren terleme sorusu
LVHM Manhattan’daki bu ikonik mağazayı yine tasarladı ve 28 Nisan günü açıyor.
Mağazanın tekrar dizaynında başrolü 30 yaşındaki bu işveren çocuğu yüklendi.
Geçen hafta New York Times’ın bir muhabirine mağazayı şahsen kendisi gezdirdi ve gazete bugün bunu yayınladı.
Bence Çağdaş Amel ve marka idaresi ile Çağdaş gazeteciliğin geldiği noktayı gösteren bir ders üzereydi bu tam sayfa yazı.
Ama Evvel başlıktaki soruda yarattığım merakınızı gidereyim.
Zengin işveren çocuğu: Bir bakın terli miyim?
130 milyar dolara yakın serveti olan ve şu Lahza dünyanın en başarılı şirketi kabul edilen bu türlü bir kümenin sahibinin oğlu, babasının yerini almak için ne kadar terlemeli?
Alexandre Arnauld, New York Times muharririne “Bir bakın terli miyim?” diye soruyor.
Onu beklemeden karşılığını da şahsen kendisi şöyle veriyor:
“Hayır hiç terlemedim. Zira etrafımda o denli uygun bir profesyonel takım Mevcut ki, benim terlemem gerekmedi…”
Aklıma bayram sırasında Bir arada olduğum Hürriyet’teki patronum Aydın Doğan’la yaptığım bir münakaşa geldi.
Aydın Doğan’la kapıdaki işveren arabası tartışması
Hürriyet’teki işverenim Aydın Doğan , Fazla başarılı bir “kendini Mevcut etmiş” işveren neslinin en başarılı temsilcilerinden biri.
Onun kanunları vardır:
“EBITDA( nema Amortisman öncesi Vergi kâr) değil, cebine giren Nakit önemlidir…”
Bir de şu unsuru vardır:
“Patronun arabası holdingin önünde duracak ki çalışanlar onun da çalıştığını anlasın…”
Benim anlayışım ise daima farklıydı:
“Şirketini uzaktan yönetemeyen yönetici odasında oturduğu Vakit da düzgün yönetemez…”
Benim tezim epidemi sırasında denendi ve berbat Sonuç da vermedi.
Aydın Beyefendi ise kendi tezinde hâlâ ısrarlı.
Ben Dior Entari giymiyorum lakin Tekrar de terlemiyorum
Onun için “alınteri” ve “terlemek” kıymetli.
Bense Dior kadro Entari giymiyorum. Üzerimdeki her şey yerli marka.. lakin daima güzel yöneticilerle çalıştım ve hasebiyle terlemem gerekmedi.
Tabii bunda kullandığım deodorantın katkısı da yoktur diyemem.
Bana nazaran Aydın Bey’in en Aka başarısı, klasik işverenlik vasıfları yanında, vizyoner olması ve kızlarını vizyoner birer insan olarak yetiştirmesiydi.
Lüks markalar petrol krizinde batarken terletmeyen yatırımlar
Neyse ben bu yazıdan çıkardığım derslere döneyim.
Bernard Arnault’un en Aka özelliği terlemesi değil, vizyonerliğiydi.
1970’li yıllarda Tüm lüks markalar petrol krizinin tesiri ile Aka zorluklarla karşılaştığı günlerde o bu markaları Biricik tek topladı.
Bugün Manhattan’da Beşinci Cadde’ye çıktığınızda neredeyse her 5 mağazadan biri onun markası.
Sadece o cadde yahut rastgele bir Öbür ülkenin en Güçlü caddesinden Örnek vereyim:
Dior, Celine, TAG Heuer, Bulgari, Fendi, Sephora…
Buna Louis Vuitton’u, Moet&Chandon, Veuve Cliquot, Krug, Dom Perignon şampanyalarını, Chateaux Cheval Blanc ve Chateua d’Yquem şaraplarını, Hennesy konyaklarını, Glenmorangie ve Ardberg viskilerini, Belvedere votkalarını ve daha saymakla bitiremeyeceğim markaları ekleyin.
Vitrinleri taşlanırken yüzde 17 büyüme açıklamak nasıl bir şey?
Bu markaları batmakta oldukları günlerde toplayıp, bir dünya lüks imparatorluğu kurup, iktisadın yazılmış Tüm kanunlarını tarumar etmek…
Bütün dünyanın enflasyonla, savaşlarla, göçmen sıkıntıları ve Etraf kirliliği ile çaba ettiği, Fransa’da Amele ve memurların emeklilik yaşının 64’e çıkarılmasına karşı verdiği uğraşta vitrinlerini maksat yaptığı şu evvelki hafta birinci çeyrek sonuçlarını açıkladı.
Yüzde 17 büyüme…
Övünülecek bir şey mi?
Bir sosyalist için asla övünülecek bir şey değil.
Ekonominin tabana vurduğu bir periyotta lüks tüketimin yüzde 17 büyümesi, gelir uçurumunun apaçık bir ispatı.
Ama vizyoner ve marka idaresi açısından bakarsanız…
Patronun ve yöneticilerin primi, analarının Beyaz sütü üzere bile olmasa da hak ettikleri bir Sonuç değil mi…
Neyse soğan cücüğünün en beğenilen seçim gereci olduğu şu seçim ortamında bu türlü tehlikeli tarlalara girmeyeyim, yalnızca gözlemci kalıp yazmaya devam edeyim.
14 Nisan akşamı Paris’te bir konserin locaları
Gelin Sultanahmet Camii’nin miting meydanına çevrilen avlusundan daima Birlikte Paris’e bir uzanalım.
14 Nisan akşamı…
Louis Vuitton Vakfı’nın oditoryumu o akşam harika bir olaya sahne oluyor.
Sahnede Jay Z var.
2017’den beri birinci sefer solo olarak sahneye çıkıyor.
Salonda Fransa’nın eski ve yeni kültür bakanları var.
Localardan birinde Rihanna, A$AP Rocky ve Beyonce oturuyor.
Jay Z bu konseri sırf Andy Warhol ve Jean Michel-Basquiat’e hürmet için veriyor.
Hayat biçimlerini sanata çeviren insanların yılını görmek
Çünkü bu yıl, yalnızca sanatlarını değil, kendi stil ve Ömür biçimlerini sanat haline getiren insanların yılı.
Warhol, Basquiat, David Bowie…
Aynı sırada Pompidou Müzesi’nde Serge Gainsbourg’un meskeni ve odası sergileniyor.
Hayatlarını sanat haline getiren beşerler bunlar.
Ve Arnault’nun Louis Vuitton Vakfı bu trendi herkesten Evvel yakalamış.
Paris’te Ünlü mimar Frank Gehry’nin tasarladığı Louis Vuitton müzesinde Warhol-Basquiat standı açıldı.
Yeni Tiffany mağazasının girişindeki tablo kimin?
28 Nisan’da Manhattan’da açılacak yeni Tiffany binasının girişinde ise Basquiat’nın bir tablosu bulunacak.
İçerde Damien Hirst, Jenny Holzer, Richard Prince, Rashid Johnson üzere sanatkarların yapıtları de olacak.
Modern sanat artık markaların ayrılmaz parçası…
(Bunu bizde anlayan birinci işverenlerden biri de Mudo mağazalarının kurucusu Mustafa Taviloğlu’dur. Şimdi yıllardır topladığı Çağdaş sanat yapıtlarını sergilemeye hazırlanıyor.)
Terlemeyen işveren jenerasyonu bunu Fazla düzgün anladı ve öncülüğü bırakmıyor.
Patronun en Aka korkusu: Succession’ın 5. dönemi olmak
Peki bu öncü aileyi bekleyen en Aka tehlike ne?
Tabii ki Murdoch ailesini anlatan “Succession” dizisinin beşinci dönemi haline gelmek.
Var mı bu türlü bir tehlike?
Gelin bu dünyanın en Varlıklı ailesine biraz daha yakından bakalım.
Arnault’un beş çocuğu var…
Üçü erkek ikisi kız.
Erkekler neredeyse birbirinin kopyası.
Beş çocuk her ay kümenin Paris’teki Montaigne Caddesi’nin 22 numaralı binasında babalarıyla bir ortaya geliyor ve şirketlerin durumunu konuşuyor.
Beşi de Paris’in en Güçlü semtinde birbirinin komşusu olacak kadar yakın oturuyor.
Her gün birbirleriyle tekraren konuşuyorlar.
Babalarının her seyahatine çocuklardan biri kesinlikle katılıyor.
Babasının yerine kim; terlemeyen çocuk mu?
Tek gayeleri Murdoch ailesini anlatan Succession dizisinin beşinci dönemi haline gelmemek.
Dedikodulara bakılırsa, 30 yaşındaki Alexandre Arnault, New York Tiffany’nin tekrar dizaynındaki bu başarısı ile küçük de olsa bir öncelik almış olabilir.
Zaten şimdiden Tiffany’nin İcra Heyeti reis Yardımcısı pozisyonunda.
Tabii ki durumu Vakit gösterecek.
Babalarının daha 74 yaşında ve işin başında olduğunu da unutmamak gerekir.
Ombudsmana ihbar: Yazıda 24 ticari marka ismi geçiyor
Gelelim bu uzun yazının nihayet noktasına…
New York Times’ın bu bahisteki yazısının bir de Çağdaş gazetecilik anlayışı bakımından verdiği ders var.
Özellikle de başı 1970 solculuğunda kalmış medya ombudsmanları bakımından Değerli bir münakaşa konusu bu.
Üşenmeden saydım.
New York Times’ın Tiffany yazısında 24 ticari marka ismi geçiyor.
Bunun yanında 10’dan Çok sanatçı ismi var.
Hanutçuluk ve marka reklamı mı diyeceğiz?
Günümüz medya ombudsmanlarının en Hasım olduğu şey yazılarda ve haberlerde “marka adının” geçmesidir.
Bunu anında “gizli reklam” ve “hanutçuluk” olarak görürler ve baya da puan toplarlar.
Oysa markalar artık günlük hayatımızın vazgeçilmez kesimleri.
Zaten bir Fazla marka kullandığımız eserin ismi haline gelmiş vaziyette.
Mesela iPhone…
Mesela iPad…
Yazıyı şöyle bitireceğim.
Giritli partizanlar, Louis Vuitton yılbaşı vitrininde
Modern hayat, Çağdaş işletmecilik, Çağdaş medya artık Geri dönüşü olmayan Aka bir dönüşüm içinde.
Bunu anlamayanlar maalesef, İkinci Dünya Savaşı’nın bittiğinin farkında olmayıp, saklandıkları ormanda savaşa devam eden Japon askerleri ile Girit dağlarında direnmeye devam eden partizanlar üzere kaldılar.
Tonton…
Sempatik nostaljik birer tonton…
Bekleyin onların da Çağdaş sanatın nesneleri haline gelmeleri de yakındır…
Bir Louis Vuitton mağazasının yılbaşı vitrinlerinde Japon sanatçı Yayoi Kusama’nın kusursuz birer tasarımı olarak görebiliriz…
Ben de onlar üzerine olağanüstü yazılar müellifim.
14 Mayıs günü oldukça terleyen siyasetçi ve işveren göreceğiz
Cumhuriyetimizin 100’ncü yılında Aka millet Meclisi’mizin kuruluşunun 100’ncü yılında hepinize Mesut bir 23 Nisan günü diliyorum.
14 Mayıs akşamı terleyen oldukça siyasetçi ve işveren göreceğiz…
Oy verirken size düşen ise yalnızca ve yalnızca Cumhuriyetimizin 100’ncü yılında ülkemizi nerede görmek istediğinize karar vermek.
Yorum Yok